— 3 —
chwalcaŭ, tataraŭ na swaju wieru, a zatym dawaj cisnuć i muczyć unijataŭ i katalikoŭ.
Usiudy po czużych ziamlach szanujuć wiery swaich paddanych, choćby karol i inszaj byŭ wiery, bo wiera to recz bożaja, swiataja, a nia ludzkaja rabota. Ale u carskam państwie dyk i swiatuju wieru muczać jak samaho Pana Jazusa.
Hadoŭ tamu bolsz dwadcaci car daŭ ukaz, kab usie unijaty byli prawasłaŭnymi i z dziaćmi i s ŭsiej hramadoj, a kaścioły unijackija zaraz kab na cerkwy piarastroić. Heta było u karaleŭstwie polskim, a u naszaj ziamli, dyk hadoŭ użo bolsz piacidziesiaci, jak usich unijataŭ pakasawali, ksiandzoŭ ich passyłali. Tut gwałtu i boju było szmat, ale pa gazetach pisałasia i druhim karalam było pisana, szto unijaty sami spadabali prawasłaŭnuju wieru i piarawiarnulisia. Boh widzieŭ praŭdu. Ludcy siłaj baranili baćkawaj wiery i Bożaho domu hołymi rukami, choć ich stralali i zabiwali, a szmat passyłali, ale Boha nia mahli adabrać, bo Boh usiudy jość i jon nia zdradzie! I pa dziś dzień szmat wiosak unijackich zastalisia wiernymi swajej wiery katalickaj, dyk tam uradniki siadziać i jak tolki Boh katoraj babie daść dzicia, tak zabierajuć ad chworaj i ciahnuć, jak waŭki jahnia, da papa chryścić. Adnaho haspadara tak zmuczyli i abdziarli za toja, szto nie chacieŭ da cerkwy chadzić, szto jon zdaŭsia, tolki pra-
