dzie daroha była niaroŭnaja, wały trochi pachilili woz z Arkaju. Adzin lewit chacieŭ padtrymać Arku. Ale jak tolki jon dakranuŭsia da Arki, zaraz-ža ŭpaŭ i pamior. Heta było pieraściarohaj dla Dawida, što Arki nia možna wieżci, ale pawodle zakonu treba było jaje nieści. Nasili jaje zaŭsiody światary abo lewity. Dawid tak uziaŭ heta da serca, što ŭžo nia śmieŭ dalej wiaźci Arku i astawiŭ jaje ŭ domie adnaho lewita.
Arka prabyła tam 3 miesiacy i Boh bahasławiŭ dom taho lewita. Kali Dawid dawiedaŭsia ab hetym, pastanawiŭ pieranieści jaje ŭ Jeruzalim. Arki ŭžo nia wieźli na wazie, ale niaśli jaje światary, tak jak wymahaŭ zakon. Z wialikaj pracesijaj i ŭračystaściaj uniaśli Arku ŭ Jeruzalim i pastawili ŭ pryhatawanym šatry — Domie Božym.
Dawid chacieŭ zbudawać u Jeruzalimie stałuju światyniu, ale Boh abjawiŭ jamu praz praroka Natana, što jon nia zbuduje światyni, bo praliŭ u roznych bitwach šmat krywi, ale zbuduje syn jaho.
Pa prychodzie u Kanaan i pa śmierci Jozue relihijnaje žyćcio Izraelitaŭ jakby zamiorta. Užo ničoha nia čuwać ab šatry Božym, Arka Zakonu niedzie daloka ad centru u pabožnaha Izraelita ŭ siale Karjat Jarym. Za časaŭ staroha i słabawolnaha Heli Arka straciła daŭniejšaje značeńnie, jana nawat była ŭ pałonie ŭ Filistynaŭ i da jaje adnasilisia niadbajliwa. Samuel užo bolej apiakujecca Arkaj, a Dawid pieranosić jaje ŭ Jeruzalim, pamiaščaje ŭ nowym šatry i waročaje jej toje značeńnie, jakoje jana mieła daŭniej.
Za ŭsie dobryja čyny narod sławiŭ Dawida i wieści ab im razychodzilisia daloka za hranicami Izraelskaha karaleŭstwa. Ale wajna, sława i bahaćcie zahłušyli ŭ sercy Dawida pamiać ab Bohu i jon upaŭ u ciažki hrech.
Adzin raz uhledzieŭ jon sa swajho pałacu nadta strojnuju žančynu. Jana jamu wielmi spadabałasia i jon pastanawiŭ uziać jaje za žonku. Ale taja žančyna była ŭžo zamužam i jejny muž byů tahdy na wajnie. Dawid pasłaŭ načalniku wojska zahad, kab pastawić taho čaławieka na takim mieścy,. kab jaho zabili. Načalnik tak i zrabiŭ — muž taje žančyny byŭ zabity. Dawid uziaŭ žančynu da siabie i ažaniŭsia z jeju.
Tahdy, pa zahadu Božamu, staŭ pierad Dawidam prarok Natan i pačaŭ wykidać jamu ŭwočy hrech jahony i skazaŭ: žonku čužuju ty ŭziaŭ sabie i zabiŭ muža miačom worahaŭ, dziela taho mieč nie adstupić ad domu twajho.
Tak jano i stałasia, bo ŭ siamji Dawida pajšli zwadki i niazhoda. Da taho dajšło, što adzin z synoŭ Dawida — Absalom zabiŭ swajho staršaha brata, a sam uciok z domu. Tolki pa piaci hadoch aśmieliŭsia pakazacca pierad baćkam. Absalom niby nawiarnuŭsia i žaleŭ za swoj prastupak, ale nia ščyra, urešcie pačaŭ nawat buntawacca prociŭ backi.
