hniewaŭsia i ad hniewu nie cnacieŭ ni jeści, ni pić. Kali žonka jahona, Jezabela, dawiedałasia ab pryčynie smutku swajho muža, starałasia jaho ŭspakoić i skazała, što winahradnik jana zdabudzie.
Jezabel pasłała da sudździaŭ taho miesta, dzie žyŭ Nabot, piśmo, u jakim ad imieni karala prasila, kab sudździ znajšli jakuju niebudź winu prociŭ Nabota i asudzili jaho na śmierć. Tyja znajšli dwuch świedkaŭ, jakija publična pierad narodam pakazali, što jany čuli, jak Nabot bluźniŭ proci Boha i karala. Bluźnierstwa tady karałasia śmierciaj, dyk Nabota asudzili na śmierć i ŭkamienawali (zabili kamieńniami), a sabaki lizali jaho kroŭ. Dawiedaŭšysia ab śmierci Nabota, Jezabel zaraz-ža pajšła i skazała mužu, što Nabot užo nia žywie i što winahradnik pierajšoŭ na ŭłasnaść karala.
Kali Achab pajšoŭ ahladać toj winahradnik, zastupiŭ jamu darohu Haljaš i skazaŭ, što za niesprawiadliwaje zabojstwa Nabota Boh jaho pakaraje śmierciaj i, jak sabaki lizali kroŭ Nabota, tak buduć lizać kroŭ karala i Jezabeli.
Tak jano i stałasia. Try hady paśla Achab byŭ u adnej bitwie z Syryjcami ciažka ranieny i pamior. Kali myli toj woz, na katorym wiaźli Achaba, prybiehli sabaki i lizali jahonu kroŭ. A trochi poślej druhi karol (Jehu), jaki nastupiŭ pa Achabie, zahadaŭ wykinuć Jezabel praz wakno na wulicu i tam jaje źjeli sabaki. Kali jaje chacieli pachawać, to znajšli tolki čerap, ruki i nohi. Tak Boh pakaraŭ kryŭdu biednaha čaławieka, falšywaje abwinawačeńnie i asudžeńnie.
Jezabel wykarystała ŭ hetym wypadku prawa Majsieja, jakoje zahadywała karać śmierciaj bluźnierstwa prociŭ Boha (Ex. 22, 28; Lw. 24, 16). Hetaje-ž prawa było wykarystana pry asudžeńni na śmierć Chrystusa.
Haljaš, z pryčyny swajho światoha žyćcia i cudaŭ, jakija čyniu, byŭ u wialikaj pašanie ŭ Izraelskaha narodu. Stajaŭ jon na stražy Umowy, zroblenaj z Boham i staŭsia, pobač z Majsiejam. hałoŭnym zmaharom za čystatu praŭdziwaj relihii Izraila - Jahwizmu. Haljaš jość jak-by pawadyrom i staršym miž usimi prarokami i zatym jon, jak ich pradstaŭnik, źjaŭlajecca razam z Majsiejam padčas akazańnia Chwały Chrystowaj na hare Tabar (Pieramianieńnie abo Spas).
Dziejnaść Jelisieja. Haljaš, z woli Božaje, wybraŭ sabie za nastupnika Jelisieja. Kali adzin raz jany idučy hawaryli pamiž saboju, raptam jasny wobłak kštaltam wozu i kaniej rażdzialiŭ ich i Haljaš u wichry byŭ uziaty da nieba. Duch Božy supačyŭ tady na Jelisieju i jon dalej wioŭ prarockuju pracu pasiarod swajho narodu.
Kali Jelisiej uchodziŭ u horad Betel, dzie znachodziŭsia pahanski bažok (pastaŭleny jašče Jeroboamam) i dzie prynosili hetamu bažku achwiary, tamašnija pahanskija dzieci, spatkaŭšy Jelisieja jašče za horadam, pačali naruhacca z jaho
