Bačačy, što narod užo asłabieŭ i tracić nadzieju na pomač, jana sama pastanawiła ratawać horad ad zhuby. Jana doŭha, maliłasia i ŭrešcie ŭ jaje dušy zradziŭsia śmieły plan: pajści i zabić Holoferna...
Kali nadyšoŭ wiečar, Judyta ŭzłažyła na siabie najstrajniejšaje adzieńnie, prybrałasia, jak mahła i z swajej słužkaju pajšła ŭ assyryjski aboz. Warta skora jaje zhledzieła, zadziaržała i pawiała za swajho načalnika. Holofern dumaŭ, što Judyta zdradziła swoj narod i pierajšła na staranu assyryjcaŭdyk z radaściu jaje pryniaŭ. Judyta swaim charastwom wielmi jamu spadabałasia, jon daŭ zahad swajmu wojsku, kab jaje puskali ŭsiudy, nawat dazwoliŭ jej wychodzić z abozu na malitwu. Judyta štodnia wychodziła z swajej słužkaj za aboz, ka tam pamalicca Bohu.
Kali Holofern dawiedaŭsia ad Judyty, što žychary Betulii ŭžo wielmi źniamožany i chočuć paddacca, dyk tak ŭściešyŭsia, što sprawiŭ wialiki bankiet. Na bankiecie Holofern mnoha piŭ, upiŭsia i zasnuŭ. Hości razyšlisia, astałasia adna Judyta. Jana zrazumieła, što nastaŭ čas pomsty nad woraham i ratunku dla jaje baćkaŭščyny, jakuju worah chacieŭ paniawolić. Jana ŭzdychnuła da Boha, prosiačy pomačy, potym uziała mieč Holoferna i jaho ŭłasnym miačom adsiekła jamu haławu... Adsiečanuju haławu ŭłažyła ŭ torbu, addała jaje słužcy i abiedźwie pajšli praz assyryjski aboz u staranu Betulii. Warta, jak zaŭsiody, prapuściła ich.
Wiarnuŭšysia ŭ Betuliju, Judyta raskazała ab usim i pakazała haławu Holoferna. Žychary tak uściešylisia, što z aružžam u rukach kinulisia na Assyryjcaŭ. Tyja pajšli budzić Holoferna, ale doŭha nie adwažwalisia ŭwajści ŭ šacior swajho pawadyra, kali-ž urešcie ŭwajšli, to ŭhledzieli, što Holofern biez haławy... Jany tak spužalisia, što kinulisia ŭciakać, pakidajučy ŭwieś swoj aboz i ŭsio dabro. Betulija i ŭwieś kraj byli wyratawany ad assyryjskaj niawoli.
Historyja Judyty pakazwaje, što Boh nie pakidaje biaz pomačy swajho narodu, kali narod pomnić ab Im i spaŭniaje Jahonyja prykazańni. Nawat tady, kali užo, zdajecca, niama ni adkul ratunku i — paludzku biaručy — treba było-b zhinuć, Boh pasyłaje pomač swaju i wybaŭleńnie.
Zabićcio pawadyra ŭsiaho wojska ŭwažałasia daŭniej za wialikuju pieramohu, bo sa śmierciaj pawadyra najčaściej kančałasia i wajna, a wojska ŭciakała da chaty ŭ wialikim biazładździ (npr. paśla zabojstwa Goliata). Tutaka jašče dałučałasia i toje, što Holoferna zabiła žančyna, a śmierć z ruki žančyny ŭwažałasia tady ŭ wojsku za wialikuju hańbu.
Assyryjcy nia mieli prawa nakidać Izraelitam swaju ŭładu, bo kožny narod maje prawa da woli. Izraelity baranilisia ad hwałtu i niawoli i zatym wiali sprawiadliwuju wajnu, a Assyryjcy niesprawiadliwuju, bo napadali na ich. Abarońnicaj sprawiadliwaści wystupaje tut "najmužniejšaja z žančynaŭ, Judyt-wajaŭnica", jak heta piajecca ŭ "Hadzinkach".
