Kali ŭžo na šosty dzień usio na ziamli było ŭstrojena, Boh pastanawiŭ dać jej haspadara h. zn. čaławieka, kab jon na ziamli žyŭ, haspadaryŭ, paznawaŭ Boha, chwaliŭ Jaho i dziakawaŭ Jamu za stwareńnie ziamli j usiaho świetu.
Ale čaławieka, jak razumnuju istotu, Boh stwaryŭ inakš, čym druhija stwareńni. Nasampierš Boh skazaŭ: „Stwarema čaławieka na wobraz i padabienstwa našaje". Potym utwaryŭ čaławieka z ziamli i ŭdychnuŭ u jaho nieśmiarotnuju dušu. Duša čaławieka miela rozum i wolnuju wolu i tym była padobnaja da Boha. Pieršaha čaławieka Boh nazwaŭ Adamam heta zn. uziatym z ziamli.
Aproč Adama nia było tahdy druhoha čaławieka i Boh, bačačy, što drenna žyć adnamu čaławieku, pastanawiŭ stwaryć dla jaho tawaryšku i pryjacielku. Dziela hetaha nawioŭ adzin raz na Adama hłyboki son i, kali toj spaŭ, wyniaŭ z jaho boku rabro i z hetaha rabra stwaryŭ pieršuju žančynu. Adam, uhledzieŭšy istotu padobnuju da siabie, uściešyŭsia wielmi i nazwaŭ jaje Ewaj h. zn. pa našamu: matkaj usich ludziej. Boh bahasławiŭ im i skazaŭ: Raściecie i množciesia i napaŭniajcie ziamlu, i rabiecie jaje sabie paddanaj. Ad hetych pieršych backoŭ pajšli ŭsie ludzi.
Heta było šostaha dnia. Na siomy dzień Boh supačyŭ, h. zn. pierastaŭ twaryć nowyja twareńni. Hety dzień Boh bahasławiŭ i paświaciŭ jaho, a ludziam zahadaŭ, kab siomy dzień światkawali. Ludzi ŭ Starym Zakonie światkawali subotu, žydy jašče dahetul światkujuć „šabat", što znača supačynak, a chryścijanie pieraniaśli światkawańnie siomaha dnia z suboty na niadzielu, a heta zatym, što ŭ niadzielu p. Jezus, ustaŭ z umioršych.
Biblija padaje nam wialikaje značeń nie siomaha dnia, jak dnia światočnaha i z cełaj siłaj adznačaje, što tydzień stwareńnia maje być dla nas prykladam, jak my majem naładzić swoj tydzień: šeść dzion dla pracy, a siomy dla supačynku i chwaly Božaj.
Swiatkawańnie suboty miela aznačać pryznańnie Boha, jak Twarca nieba i ziamli, Waładara ŭsiaświetu, a takža asabliwaha Apiakuna nad Izraelskim narodam.
Dla nas, chryścijan, niadziela maje jašče bolšaje značeńnie: bo jak u subotu Boh dawiaršyŭ sprawu twareńnia świetu, tak u niadzielu dawiaršyŭ sprawu adkupleńnia rodu ludzkoha praz Uskrašeńnie Jezusa Chrysta (Wialikodnaja niadziela) i sprawu paświačeńnia praz Sasłańnie Ducha Światoha (Siomucha).
Son, jaki Boh sasłaŭ na Adama i ŭ jakim pakazaŭ jamu stwareńnie Ewy, mieŭ nawučyć jaho, što Ewa jość dla jaho nie niawolnica, a tawaryška žyćcia rounaja jamu. Z dalejšych słoŭ Božych widać, što žanimstwa Boh ustanawiŭ na pačatku istnawańnia rodu ludzkoha: „Raściecie, množciesia i napaŭniajcie ziamlu" — skazaŭ Boh.
Skolki hadoŭ prajšło ad stwareńnia pieršaha čaławieka da prychodu p. Jezusa — zhadać trudna. Daŭniej dumali, što kala 4 tysiač hadoŭ (i zatym čatyry tydni Adwentu pierad Kaladami), ale ciapier dapuskajuć, što
