Старонка:Historyja świataja abo Biblijnaja Staroha Zakonu (1930).pdf/14

Гэта старонка не была вычытаная

prajšło šmat bolej času. Dakładna aznačyć datu stwareńnia pieršaha čaławieka trudna, bo niama na heta histaryčnych danych.

§ 3. STWARENNIE ANIOŁAŬ.

Jašče pierad stwareńniem hetaha świetu Boh stwaryŭ aniołaŭ. Anioły — heta jość čystyja, nieśmiarotnyja duchi, jakija nia majuć cieła, ale majuć, taksama, jak i my, rozum i wolnuju wolu.

Usich aniołaŭ Boh stwaryŭ dobrymi i abdaryŭ ich wialikaju świataściu, ale pakinuŭ im čas na probu. Boh chacieŭ, kab jany sami wysłužyli dla siabie naharodu i ščaście być zaŭsiody pry swaim Stwarycielu. Ale nia ŭsie anioły astalisia wiernymi Bohu da kanca, niekatoryja padniali bunt prociŭ Boha i tym siabie zahubili. Adzin z najstrajniejšych i najmahutniejšych aniołaŭ, na imia Lucifer (što znača: Świetazar), skazaŭ: Našto ja maju słužyć Bohu? Nia budu słužyć! Za im zbuntawalisia inšyja anioły i skazali: „My padobnyja da Najwyšejšaha, nad zory Božyja ŭzwysim naš tron"! Ale bolšaja čaść aniołaŭ astałasia wiernaja Bohu, a św. Michał na čale dobrych aniołaŭ pieramahaŭ złych sa sławami: Chto jak Boh? I złyja anioły za swoj bunt i za swaju pychu byli skinuty Boham z nieba i pasłany na wiečnyja muki ŭ piekła.

Za swoj hrech i złość buntaŭničyja anioły ciapier nazywajucca złymi abo niačystymi duchami, djablami, šatanami i h. p. Jany ciapier starajucca ŭwodzić ludziej u hrech, kab i ich adciahnuć ad Boha i zahubić.

Dobrych aniolaŭ Boh ućwiardziŭ u świataści j astawiŭ ich nazaŭsiody pry Sabie. Ciapier jany ŭžo nia mohuć i nia chočuć hrašyć, ale sławiać Boha ŭ niebiej słužać Jamu.

Anioły časam apawiaščajuć ludziam wolu Božuju j dziela hetaha jany j nazywajucca „aniołami", što značyć pa našamu „pasłancami", abo „wiastunami" h. j. takimi, jakija prynosiać wiestki ad Boha.

Niekatoryja anioły baroniać ludziej ad złoha ducha, ścierahuć ich ad usialakaha hrechu j zatym jany nazywajucca Aniolami-Wartaŭničymi abo Stražami. Jany paddajuć ludziam dobryja dumki, baroniać ludziej ad roznaha spakušeńnia i zatym kožny čaławiek pawinien malicca da swajho AniołaWartaŭničaha, abo Anioła-Straža.

Świataja Maci Zbawiciela Boha,
Jak budu spaci, ścieražy ad złoha,
I moj Patronie, Storažu Aniele,
Budźcie ŭ abaronie pry dušy, i ciele.

Jak bačym, na świecie istnujuć nia tolki materyjalnyja istoty, ale j duchowyja. Materyju my možam spaścierahčy našymi pačućciami (wokam, dotykam i h. d.), a ducha nia možam. Ducha my paznajom našym rozumam. Boh i anioły jość čystyja duchi biaz nijakaj materyi, zatym my ich