ŭzwyšeńnie wyklikała wialikuju zajzdraść da Daniły ŭ inšych prydwornych uradaŭcaŭ - i jany zadumali zhubić Daniłu.
Jany wiedali, z jakoju nabožnaściu Daniła spaŭniaje ŭsie pastanowy swajho zakonu, dyk źwiarnulisia da karala z prośbaj, kab wydaŭ taki zahad, kab kožny hramadzianin u praciahu miesiaca maliŭsia da karala, jak da Boha. Taki zahad u toj čas nikoha nia dziwiŭ, bo caroŭ tahdy ŭwažali za niejkich bahoŭ. Daniła, jaki što-dnia źwiarnuŭšysia ŭ tuju staranu, dzie byŭ Jeruzalim, maliŭsia da swajho Boha, spoŭnić takoha zahadu nia moh. Jaho zaraz abwinawacili ŭ niepašanawańni karaleŭskaje ŭłady i zažadali kary.
Nia hledziačy na wysokaje stanowišča, Daniła byŭ pakarany śmierciaj - i jaho ŭkinuli ŭ jamu, dzie byli hałodnyja lwy. Usie byli prakanany, što Daniłu spatkała peŭnaja śmierć i što lwy raździorli jaho.
Karol wielmi škadawaŭ Daniłu i nia moh ab im zabycca. Na siomy dzień jon pajšoŭ da lwinaje jamy, kab раhladzieć, što stałasia z Daniłaj. Jak-ža-ž jon ździwiŭsia, kali ŭhledzieŭ Daniłu žywym i zdarowym. A Daniła skazaŭ: „Boh moj pasłaŭ mnie anioła swajho, i jon začyniŭ wusny Iwom, i jany nie paškodzili mnie, bo ja astaŭsia čysty pierad Im; dyk i pierad taboju, karol, ja nie zrabiŭ nijakaha złačynstwa. Zaraz-ža, pa zahadu karala, dastali Daniłu z lwinaj jamy i ŭkinuli tudy tych, što jaho falšywa abwinawacili. Jany nawat nie dalacieli da dna jamy, tak skora byli razarwany lwami. Paśla hetaha karol wydaŭ zahad, kab usie šanawali i sławili Boha, da jakoha molicca Daniła.
Praroctwa Daniły. Nia hledziačy na swajo wysokaje stanowišča i sławu, Daniła nie zabywaŭsia ab swaim narodzie, jakoha wyšaŭ. Niawolu narodu adčuwaŭ wielmi, mocna i čakaŭ taje časiny, kali dla jaho wybje hadzina wyzwaleńnia. Razwažaŭ jon praroctwa Jeremija i zdawałasia jamu, što ŭžo pawinna była skončycca niawola Judejskaha narodu, tymčasam niawola ŭsio jašče trywała i nia byli adbudawany ścieny Jeruzalimu. Dyk jon borača maliŭsia da Boha, kab Boh źlitawaŭsia nad jahonym narodam i pasłaŭ wybaŭleńnie.
Boh pačuŭ jaho malitwu. Kali adzin raz Danila maliŭsia da Boha, źjawiŭsia jamu aniel i tak hawaryŭ: „Siemdziesiat tydniaŭ pastanoŭlenych jość dla narodu twajho, kab skončyŭsia prastupak i nastała wiečnaja praŭda i kab spoŭniłasia praroctwa i byŭ pamazany Światy Światych."
"A tak wiedaj: ad wychadu karaleŭskaha zahadu, kab adbudawać Jeruzalim až da Chrystusa-Waładara tydniaŭ siem i tydniaŭ šeśćdziesiat dwa budzie. A pa 62-uch tydniach budzie zabity Chrystus, a narod adračecca ad jaho...
"U apošnim tydni zrobić (Nowuju) Umowu z mnohimi ludźmi i skončycca achwiara (starazakonnaja) i nastanie spustašeńnie ŭ światyni i trywać budzie da kanca".
