čysia ad wiery. Ale nabožnaja matka, nachiliušysia nad swaim synam, u rodnaj mowie pramowiła da jaho: „Synok, prašu ciabie, nia bojsia hetaha zabojcy, budź takim, jakimi byli braty twaje i prymi śmierć, kab Boh pa ŭskrašenni wiarnuŭ mnie ciabie razam z imi"... Matka jašče nia skončyla hawaryć, a chłapiec śmieła adazwaŭsia, što nikoli nie adračecca ad swajho Zakonu i swajej wiery. Antyoch zahadaŭ mučyć chłapca jašče bolš, jak jahonych bratoŭ, ale chłapiec pieranios usie muki i zhinuŭ mučanickaju śmierciu, tak jak i jahonyja braty.
Urešcie, pa śmierci synoŭ, zamučyli i matku.
Hetak hinuła mnoha narodu za swaje relihijnyja prakanańniz ruk syryjcaŭ.
Zmahańnie z Syryjaj. Syryjskaje panawańnie było duža ciažkoje dla Izraelitaŭ. Syryjskija ŭłady imknulisia da taho, kab Izraelskamu narodu nakinuć swaju kulturu i pahanskuju relihiju. U Jeruzalimskaj światyni była pastaŭlena fihura pahanskaha boha Zeŭsa, jakomu tam składali achwiary, Majsiejaŭ Zakon byŭ zabaronieny, wyznawalniki praŭdziwaha BohaJahwe byli praśledawany i karany śmierciaj. Mnoha Izraelitaŭ, bajučysia śmierci abo chočučy zdabyć lepšyja stanowisčy, prymali pahanskuju wieru i adrakalisia ad swajej wiery i narodnaści.
Kali Syryjcy hetak ździekawalisia nad Izraelitami, žyŭ u Jeruzalimie adzin nabožny światar, na imia Matatyjaš, z piaćma swaimi synami. Bačačy hetaki ŭcisk swajho narodu, zadumaŭ jon skinuć čužackaje panawańnie — i z Jeruzalimu wyjechaŭ u swoj rodny horad, dzie pačaŭ źbirać narod da paŭstańnia.
Ździeki Syryjcaŭ pryśpiašyli wystupleńnie Matatyjaša.
Jak-raz u tuju paru pryjechaŭ da taho horadu, dzie žyŭ Matatyjaš, adzin syryjski ŭradawiec, kab prymušać narod da bałwachwalstwa. Uradawiec żwiarnuŭsia pieradusim da Matatyjaša, jak da światara i staršaha ŭ narodzie — i zahadaŭ jamu, kab jon daŭ prykład inšym. Ale Matatyjaš nie pasłuchaŭ jaho i, kali adzin Izraelita ŭ hety čas padyšoŭ da aŭtara, kab składać bałwanom achwiaru, Matatyjaš kinuŭsia na jaho i zabiŭ. Hety wypadak byŭ pačatkam ahulnaha paŭstańnia. Matatyjaš zabiŭ tak-ža syryjskaha ŭradaŭca i pačaŭ zaklikać narod na wajnu: „Chto wieryć u Boha, chaj idzie za mnoju" — kazaŭ jon. Šmat narodu pajšło za Matatyjašam u hory — i jany pačali ŭsiudy źništažać pahanskija aŭtary i wyhaniać
