AB ŚW. PISANNI I KNIHACH STAROHA ZAKONU.
Što takoje św. Pisannie? Światoje Pisańnie - heta historyja abjaŭlenaj Dumki Božaj, jakaja była śpisana natchnionymi piśmieńnikami. U św. Pisańni my znojdziem i świeckuju historyju ab roznych waładarstwach, znojdziem takža hieohrafiju, pryrodaznaŭstwa, kosmohrafiju (apisańnie świetu), ale ŭsio heta ŭ adnosinach da Boha i relihii. Charaktar usich knih św. Pisańnia skroź relihijny, a kali j haworycca ab padziejach čysta ludzkich, to zaŭsiody z tej metaj, kab wykazać, naskolki hetyja padziei adnosiacca da Boha i relihii.
Słowa Biblija pachodzić ad hreckaha słowa „biblos" abo „biblion“ i aznačaja toje samaje, što panašamu „kniha".
Mowa św. Pisańnia. Usie knihi St. Zakonu napisany badaj wyklučna pahebrajsku, tolki niekatoryja častki byli napisany paaramajsku. Hebrajskaj mowaj hawaryli Izraelity pierad babilonskaj niawolaj, a paśla babil. niawoli pačała ŭwachodzić u žyćcio mowa aramajskaja, chacia jašče čytali i pisali pahebrajsku. Za časoŭ Chrystusa aramajskaja mowa była razhawornaj (prostaj) mowaj usiaje Palestyny. U bažnicach čytali św. Pisannie pahebrajsku, a potym pierakładali i tłumačyli paaramajsku. Wusnaje nawučańnie pačatkowaha kaścioła adbywałasia taksawa paaramajsku. U aramajskaj mowie była napisana i pieršaja Ewanelija św. Mateuša. Aramajskaja mowa była padobna da hebrajskaj.
Natchnieńnie Św. Pisańnia. Usie knihi światyja byli napisany z Božaha natchnieńnia. Jak heta razumieć?
Upłyŭ Boha na čaławieka moža prajaŭlacca ŭ rozny sposab. Hety ŭpłyŭ moža prajaŭlacca i ŭ tym, što Boh paddaje ludziam dobryja dumki, aświačaje ich rozum i pabudžaje wolu da pisańnia taho, što Boh choča. Piśmieńnik, katory byŭ aświečany i pabudžany Boham, kab biaz nijakaj pamyłki śpisaŭ usio toje, što Boh jamu paddaŭ, nazywajecca piśmieńnikam natchnionym. Dyk natchnieńnie - heta budzie aświačeńnie rozumu čaławieka i pabudžeńnie jahonaj woli da wierna-
