kańnie i, ŭhledzieŭšy backu, wyskačyŭ z swajho pajazdu, kinuŭsia caławać i abymać baćku i z radaści płakaŭ. A Jakub skazaŭ da swajho syna, katoraha ŭžo ličyŭ pamioršym: „ciapier užo ja spakojna mahu pamierci, bo ŭwidzieŭ ciabie žywoha".
Jazep pasialiŭ baćku j bratoŭ u najlepšaj krainie, katoraja zwałasia Gessen i nadzialiŭ usim, čym tolki treba było.
Jakub žyŭ jašče 17 hadoŭ u Ehipcie i kali pačuŭ, što ŭžo prybližajecca śmierć, paklikaŭ Jazepa i prasiŭ, kab nie chawaŭ jaho ŭ Ehipcie, ale zawioz u Kanaan i tam u Hebronie pachawaŭ jaho, kala mahil baćkoŭ jahonych, Abrahama j Izaaka. Jazep abiacaŭsia heta zrabić.
Praroctwa Jakuba. Potym Jazep prywioŭ da baćki dwuch swaich synoŭ, Menassesa i Efraima — i prasiŭ bahasławić ich i pryniać za swaich synou. Jakub bahasławiŭ ich i skazaŭ: „niachaj buduć maje, tak jak Ruben i Symon". Potym paklikaŭ usich swaich synoŭ i bahasławiŭ ich kožnaha, pradkazwajučy im budučyniu, a da Judy skazaŭ hetyja praročyja słowy: „Nia budzie adniata berła ad Judy, ani pawadyr ad patomstwa jahonaha, pakul pryjdzie toj, katory maje być pasłany". Hetaje praroctwa Jakuba aznačaje, što z pakaleńnia Judy buduć wychodzić pawadyry (karali) i tahdy zjawicca Chrystus-Mesyjaš, kali ŭłada z ruk patomkaŭ Judy piarejdzie ŭ čužyja ruki.
Pabahasławiŭšy ŭsich swaich synoŭ, Jakub pamior, a Jazep z bratami, spaŭniajučy baćkawu wolu, zawioz jaho cieła ŭ ziamlu Kanaan i tam pachawaŭ kala mahil Abrahama i Izaaka. Wiarnuŭšysia ŭ Ehipiet, Jazep i dalej kirawaŭ hetym krajem z wialikaj mudraściaj.
Pa śmierci Jakuba braty Jazepawy pačali bajacca, kab jon nia mściŭsia na ich za tuju kryŭdu, jakuju jany jamu zrabili. Ale Jazep supakoiŭ ich, kažučy: „Nia bojciesia, wy mnie manilisia zrabić zło, ale Boh abiarnuŭ heta ŭ dabro. Ja budu karmić was i dziaciej wašych".
Pierad śmierciaj paklikaŭ da siabie bratoŭ i skazaŭ im, što Boh wywiadzie niekali ichnaje patomstwa z Ehiptu ŭ Kanaan i prasiŭ, kab jany, wychodziačy, uziali z saboju jaho kości.
Doŭha jašče pa śmierci Jazepa patomki Jakubawy žyli ŭ Ehipcie pad apiekaj faraonaŭ. Praz hety čas jany razraślisia ŭ wialiki narod.
Prabywańnie Jazepa ŭ Ehipcie i pryjezd tudy Jakuba prypadaje mieniej-bolej na 1800 hod pierad Naradž. Chrysta, tahdy kali pačynajecca nacisk na Ehipiet pastyrskich plemionaŭ z Arabii h. zw. Hiksosaŭ, jakija tahdy imknulisia zaŭładać Ehiptam. I praŭda, Hiksosy kala 1700 hodu pierad Chr. padbili pad swaju ŭładu ŭwieś dolny Ehipiet i trymali jaho praz 200 hadoŭ u swaich rukach. Pakul panawali Hiksosy, to Izraelitam było dobra, a kali Hiksosy byli wyhnany, Ehipcyjanie, bajučysia jznoŭ napadu Hiksosaŭ, pačynajuć mocna praśledawać Izraelitaŭ, jak plemia zrodnaje z Hiksosami.
Tahdy Boh pasyłaje Izraelitam wialikaha čaławieka — Majsieja, katory daŭ Izraelskamu narodu mocnyja arhanizacyjnyja asnowy.
