ryŭ da Majsieja, a Majsiej paćwiardziŭ heta znakami. Izraelity pawieryli i dziakawali Bohu za apieku.
Majsiej bačyŭ haručy kust, čuŭ hołas, ale samoha Boha nia bačyŭ i nia moh bačyć, zatym, što Boh jość čystym ducham, nia majučym cieła i dziela taho nie padpadajučym pad naš zrok.
Majsieju Boh wyjaŭlaje swajo imia: Jahwe, heta značyć panašamu: Toj, katory jość, abo Istnujučy, Spradwiečny. U hetych sławach Boh abjaŭlaje, što Jon wiečny (zaŭsiody jość), niaźmienny (zaŭsiody jość taki samy). Naturaj Jaho jość istnawańnie biez pačatku i kanca.
U Starym Zakonie Boh wystupaje jak istota duchowaja, spradwiečnaja (Jahwe), majučaja ŭsie prymiety najdaskanalšaj i najmahutniejšai Istoty. Nowy Zakon nia daŭ nam nowaha paniaćcia ab Bohu, aproč św. Trojcy.
Boh zahadywaje Majsieju źniać wobuj z noh, bo na Uschodzie światoje miesca nie pazwalała być abutamu. Nawat duchoŭnyja ŭ Star. Zakonie adpraŭlali słužbu Božuju bosyja.
Majsiej wiedaŭ, jakija wialikija trudnaści čakajuć na jaho ŭ Ehipcie i zatym adhawarywaŭsia ad takoha wialikaha zadańnia. Jaho ŭłasny narod byŭ pryhniečany pracaj. nia dumaŭ ab swaim wybaŭleńni, a tolki stahnaŭ pad ciažaram niadoli. Faraon-ža nie chacieŭ wypuścić darmawoha rabotnika z swajej dziaržawy. Adnak, nia hledziačy na ŭsie trudnaści. Majsiej idzie spoŭnić swoj abawiazak.
§ 28. MAJSIEJ I AARON IDUĆ DA FARAONA. EHIPSKIJA
KARY.Prakanaŭšy Izraelitaŭ, što sapraŭdy Boh ich pasłaŭ, Majsiej i Aaron pajšli da faraona i skazali jamu: „Jahwe, Boh Izrailaŭ zahadaŭ skazać tabie: Puści narod moj z Ehiptu, kab mnie achwiarawaŭ u pustyni". Ale faraon adkazaŭ horda: „Chto-ž taki Jahwe, kab ja mieŭ słuchać jaho i puścić Izraila? Ja nia znaju Jahwe i Izraelitaŭ nia pušču". I zahadaŭ swaim pryhaniatym jašče bolš cisnuć ich usiakimi rabotami.
Tahdy Boh zahadaŭ Majsieju i Aaronu jašče raz iści da faraona i pakazać pierad im znaki, kab i jaho prakanać, što jany sapraŭdy prysłany ad Boha. Majsiej i Aaron iznoŭ stali pierad faraonam i na znak, što jany abwiaščajuć wolu Božuju, Aaron kinuŭ łasku i łaska abiarnułasia ŭ wuža. Ale faraon paklikaŭ swaich čaradziejaŭ i jany, pry pomačy ehipskich čaraŭ, niejkim tajomnym sposabam zrabili padobnaje dziwa: kinuli swaje łaski i jany pieramianilisia ŭ wužy. Ale wuž Majsieja i Aarona pahryz wužoŭ tych čaradziejaŭ. Faraon usiož-taki nie chacieŭ puścić Izraelitaŭ z swajho kraju.
Tahdy Majsiej z woli Božaj nasłaŭ na Ehipiet 10 karaŭ, jakija mocna dakučali ludziam, a nawat i žywiole.
1. I woś, pierš-na-pierš, Majsiej uderyŭ łaskaj pa race (Niłu) i wada ŭ race pieramianiłasia ŭ kroŭ, tak što nichto nia moh jaje pić.
2. Potym žaby pawychadzili z wady j było ich tak mnoha, što napoŭnili ŭsiu ziamlu i nawat budynki ehipcyjanaŭ.
3. Zjawiłasia nadta kuśliwaja moška i napadała na ludziej i žywiołu i było jaje tak mnoha, što trudna było dychać.
