Zapasy jady, jakija izraelity wyniaśli z saboju z Ehiptu ŭžo kančalisia, a dastać nowych u pustyni trudna było, dyk nastupiŭ hoład. Izraelity pačali narakać na Majsieja, što wywieŭ ich z Ehiptu, kab jany tut u pustyni marna pahinuli z hoładu. Tahdy Boh skazaŭ Majsieju, što sam pašle im jadu: „Wiečaram buduć jeści miasa, a zranku chleb". I praŭda, kali nastaŭ wiečar, prylacieła stolki ptušak, što izraelity ławili ich rukami, piakli i jeli. A ŭstaŭšy naranicy, uhledzieli na ziamli šmat biełych krupinak. Jany ździwilisia - i hledziačy na hetyja krupinki, pytalisia adzin ŭ adnaho: što heta takoje? (pahebrajsku "man-hu"?). I ad hetaha słowa tyja krupy stali nazywacca mannaj. Majsiej abjaśniŭ, što heta ježa, katoruju Boh im ssyłaje i zahadaŭ źbirać mannu, taŭčy na muku i piačy chleb. Padała jana štodnia, aproč subot, štodnia źbirali jaje izraelity (adnu mierku na kožnuju dušu), a ŭ piatnicu źbirali pa dźwie mierki, kab chapiła j na subotu. Takim paradkam žywilisia Izraelity praz 40 hadoŭ, h. j. praz uwieś čas prabywańnia ŭ pustyni.
Adzin raz izraelity pryšli ŭ takoje miesca, dzie saŭsim nia było wady. Uznoŭ pačali narakać na Majsieja, što wywieŭ ich z Ehiptu, kab jany tut z dziaćmi pahinuli ad smahi. Majsiej iznoŭ źwiarnuŭsia da Boha z malitwaj i prasiŭ pomačy. Boh zahadaŭ jamu zawiaści narod da hary Horeb i tam uderyć łaskaj ab skału. Majsiej zrabiŭ hetak i z skały papłyło stolki wady, što ŭsie napilisia ŭdowal i nawat nabrali wady ŭzapas.
U toj pustyni žyli roznyja narody, katoryja nie chacieli puskać izraelitaŭ praz swaje ziemli. Adzin taki narod, Amalekity, napali na izraelitaŭ, kali jany byli jašče pad haroju Horeb i mnoha ich pabili. Tady Majsiej wysłaŭ wojska pad kamandaj Jozua proci Amelekitaŭ, a sam uzyšoŭ na haru malicca. Kali Majsiej maliŭsia da Boha i dziaržaŭ ruki padniatyja da nieba — pieramahali izraelity, a kali apuskaŭ — pieramahali Amalekity. Widziačy heta, Aaron i jašče adzin izraelita padtrymliwali ruki Majsieja až da zachadu sonca, pakul izraelity nie pieramahli amalekitaŭ.
Na pustyni Synajskaj i ciapier rastuć dreŭcy, jakija wypuščajuć z siabie sok, padobny da našaj žywicy. Hety sok zastywaje, padaje na ziamlu i maje smak i wyhlad krupinak. jakija tam nazywajucca manna. Zbirajuć jaje ciapier niamnoha, pa ŭsiej Synajskai pustyni kala 250 klg. u hod, a tahdy za časaŭ Majsieja na kožnaha čaławieka wypadała pa miercy! Boh cudoŭnym sposabam razmnožyŭ hetu mannu, kab chwaciła dla ŭsiaho narodu. Hetaj cudounaj mannaj žywilisia Izraelity praz 40 hadoŭ, taŭkli jaje ŭ stupach abo małoli i piakli chleb.
Manna była padabienstwam św. Eŭcharystyi (Najśw. Sakramentu). Jak Izraelity žywilisia mannaj praz 40 hadoŭ, tak wiernyja chryścijanie, prymajučy ŭ św. Kamunii Cieła i Kroŭ Chrystusa, žywiacca praz usio žyćcio swajo na hetym świecie.
