rohu, a ichny karol paklikaŭ słaŭnaha waražeja, Balaama, kab hety praklaŭ Izraelitaŭ. Balaam-ža, pryšoŭšy, zamiest taho, kab praklinać, pačaŭ bahasławić Izraelitaŭ i nawat natchniony ducham Božym pradkazaŭ, što z Izraelskaha narodu wydzie Mesyjaš. Mowiŭ jon hetak: „Pabaču Jaho, ale nie ciapier, pryhledžusia da Jaho, ale nia źblizka. Uzydzie zorka z Jakuba i paŭstanie laska (h. zn. berła) z Izraela... z Jakuba wydzie Toj, katory budzie ŭładać".
Z hetaha praroctwa widzim, što čakańnie Mesyjaša było pašyrana nia tolki pasiarod Izraelitaŭ, ale tak-ža i pahancaŭ.
Moabity žyli na ŭschod ad Miertwaha mora i Jardanu. Jak bačym, Izraelity ŭžo padychodziać da Kanaanu, ale z druhoha boku, ad uschodu. Moabicki karol, nia wieračy ŭ swaju silu, kliča waražeja, kab jon praklaŭ Izraelitaŭ, dumajučy, što jahona praklaćcie pryniasie Izraelitam nia ščaście. Siarod pahancaŭ takoje praklaćcie mieła wialikaje značeńnie — praklaty nia moh spadziawacca na ŭdaču ŭ swaich namierach.
Karalami nazywali tahdy pawadyroŭ roznych arabskich plemionaŭ. Taki pawadyr ciapier zawiecca paarabsku šeik.
Wybar Jozue. Užo pad kaniec sorakhadowaha błukańnia pa pustyni, Izraelity padyšli pad haru Nebo, (što na ŭschod ad Miertwaha mora) i tut stali abozam. U hetym miescy Boh abjawiŭ Majsieju swaju wolu i skazaŭ jamu: „Uzydzi na haru i pahlań na ziamlu, jakuju dam synom Izraela, bo ty pamreš, taksama jak brat twoj Aaron i nia ŭwojdzieš tudy". Majsiej paddaŭsia woli Božaj, ale tolki prasiŭ, kab Boh na jaho miesca naznačyŭ pawadyra dla narodu, bo narod nia moža astacca jak awiečki biaz pastyra.
Boh zahadaŭ jamu ŭzłažyć ruki na adnaho z tych pasłancoŭ, jakija chadzili ahladać Abiacanuju ziamlu i nie manili pierad narodam — na imia Jozue i abwiaścić pierad usim narodam, što Jozue Boh wybraŭ nastupnikam pa śmierci Majsieja.
Śmierć Majsieja. Majsiej pierad śmierciaj prypomniŭ Izraelitam usie dabradziejstwy i cudy, jakija Boh dla ich učyniŭ, paŭtaryŭ pierad imi jašče raz usie ŭstawy Zakonu Božaha, napomniŭ ab tej umowie, jakuju Izraelity zrabili z Boham, a narešcie, pazywajučy na świedki nieba i ziamlu, zaklikaŭ Izraelitaŭ, kab miławali Boha i bierahli ŭsie Jahonyja prykazańni. Woś umiraju - kazaŭ Majsiej - dyk słuchaj, Izrail, prykazańnia, katoraha ja ciabie wuču: Lubi Pana Boha twajho ŭsim sercam twaim, i ŭsieju dušoju twajej, i ŭsieju siłaju twajeju, i ŭsimi dumkami twaimi. I niachaj buduć hetyja słowy ŭ sercy twaim i pierakazwaj ich synom twaim...
"Kali budzieš słuchać hołasu Pana Boha twajho i budzieš bierahčy ŭsie prykazańni, jakija ja siahońnia pieradaju tabie, pryduć na ciabie ŭsie bahasławienstwy Božyja... A kali
