Старонка:Historyja świataja abo Biblijnaja Staroha Zakonu (1930).pdf/95

Гэта старонка не была вычытаная

i wadziŭ nas na wajnu". Nie spadabałasia heta mowa Samuelu — i jon źwiarnuŭsia da Boha z prośbaj, kab abjawiŭ jamu, što jon maje adkazać staršym. Boh pawučyŭ jaho, što supraciŭlacca nia možna i treba wybrać im karala.

Jakraz tady adzin čaławiek, pa imieni Saul, šukaŭ swaich prapaŭšych aślic i nia moh nijak znajści. Pajšoŭ jon da Samuela pa radu. Samuel wyšaŭ jamu nasustreč i skazaŭ, što niachaj nie biaduje, bo aślicy ŭžo znajšlisia. Pry hetym paprasiŭ Saula da siabie ŭ haścinu.

Boh abjawiŭ Samuelu, što hetaha čaławieka Jon wybraŭ na karala Izraelskaha narodu. Dyk Samuel uziaŭ načyńnie z aliwaju i namaściŭ Saula na karala, a potym pradstawiŭ jaho narodu. Saul byŭ wielmi strojny mužčyna i rostam byŭ wyšej za ŭwieś narod na cełuju haławu. Narod, uhledzieŭšy jaho, ŭściešyŭsia i z radaściaj witaň swajho karala, jak pryšłaha abaroncu.

Spačatku Saul byŭ dobrym i słuchaŭ Boha, Boh jamu bahasławiŭ i pamahaŭ u zmahańni z worahami, asabliwa z Filistynami. Ale ŭžo na druhi hod Saul nie pasłuchaŭ Boha, ale pastupiŭ tak, jak sam chacieŭ.

Boh praz Samuela zahadaŭ jamu sabrać wojska i pakarać susiedni narod Amalekitaŭ za toje, što jon napadaŭ na Izraelitaŭ tady jašče, kali Izraelity byli ŭ pustyni i rabiŭ im mnoha škody. Saul sabraŭ wojska, raźbiŭ Amalekitaŭ i z wajennaje dabyčy pabraŭ sabie ŭsio što lepšaje, choć Samuel zabaraniaŭ jamu hetaje rabić. Raźbiŭšy Amalekitaŭ, Saul staŭ pyšnym i, waročajučysia z wajny, wystawiŭ sabie tryŭmfalnuju bramu, byccam heta jon sam biaz pomačy Božaj pabiŭ woraha. Za heta Samuel napaminaŭ Saula i wyhawarywaŭ jamu, što jon nie pasłuchaŭ Boha. A Saul adkazaŭ, što jon uziaŭ ad Amalekitaŭ lepšuju žywiołu, kab jaje achwiarawać Bohu. Ale na heta Samuel skazaŭ jamu, što lepšy posłuch za achwiaru i abjawiŭ Saulu, što Boh jaho adkinuŭ i jon karalom nia budzie.

Saul staŭ karalom kala 1095 h. pierad Chr. Prajšło bolej jak 200 hadoŭ, pakul Izraelity z pastyrskaha i wandroŭnaha narodu zrabilisia asiełym i ziemlarobskim narodam. Spačatku paasobnyja pakaleńni nie adčuwali patreby silnaj narodnaj jednaści i mocna zarhanizawanaj dziaržawy. Ale pad naciskam worahaŭ, asabliwa Filistynaŭ, jakija ŭwieś Kanaan chacieli ŭwažać za swoj kraj, Izraelity pačynajuć arhanizawać dziaržaŭnaje žyćcio.

Jaki byŭ wialiki ŭcisk z boku Filistynaŭ, pakazwaje fakt, što Izraelitam zabaroniena było nawat mieć swaich kawaloŭ! Kali treba było zrabić siakieru, nawastryć naroh, užo nie haworačy ab tym, kab wykawać mieč, Izraelity prymušany byli jści ŭ filistynski kraj! Hetaje ciažkoje pałažeńnie dawiało ich da prakanańnia, što treba arhanizawacca ŭ silnuju dziaržawu. Pačaŭ hetuju arhanizacyju Saul, ale jon staйsia niahodnym, Boh adkinuŭ jaho i paklikaŭ Dawida.

Sudździoŭskaja ŭłada trywała ad śmierci Jozue až da wybaru Saula, značyć kala 200-300 hadoŭ.