byŭ padniaty (na kryžy) Syn čaławiečy"? I nia tolki knižniki i faryzei nia mohuć zrazumieć muki i śmierci Mesyjaša, nia mohuć hetaha zrazumieć i wučni Jezusa, jany dumajuć, što kali Jezus budzie ciarpieć i pamre, značyć jon nie Mesyjaš, zatym Jezus wiadzie ich na haru Tabar i tam pakazwaje im swaju chwału.
Ad taho času, kali Jezus paciahnuŭ za saboju narod, staršyja ŭ narodzie pasyłajuć za im špiehaŭ, kab jany sačyli za kožnym jaho krokam. Špiehi raspytwajuć, chto jon taki, adkul uziaŭsia, čaho wučyć, pry hetym prabujuć jaho usiakimi sposabami, starajucca zławić na słowie, černiać jaho pierad narodam i stawiać zakidy, što nia šanuje suboty i Zakonu, a nawat, što Chrystus jość u zmowie z Belzebubam.
Pa naradzie, na katoraj pryznali škodnaść Jezusa i jahonaj nawuki i kali Kaifaš zajawiŭ, što „lepš kab adzin čaławiek zhinuŭ, čymsia mieŭ hinuć uwieś narod" — Sanhedryn wydaŭ zahad, kab kožny, chto wiedaje, dzie prabywaje Jezus, daŭ znać — a heta z tej metaj, kab jaho ŭziać i asudzić na śmierć.
