ryja radziła swajho syna, spawiła jaho ŭ pialonki i pałažyła ŭ žolabie na sienie.
Jakraz u tej staranie byli tahdy pastuchi, jakija na poli wartawali ŭnačy kala swaich stadaŭ. I woś raptam źjawiŭsia im aniel Božy i jasnaść adusiul ich aświaciła ― dyk jany wielmi spałochalisia. Ale anieł skazaŭ im: „Nia bojciesia, bo woś abwiaščaju wam wialikuju radaść, jakaja budzie dla ŭsiaho narodu: u mieście Dawida naradziŭsia wam Chrystus Pan. A hety daju wam znak: znojdziecie dziciatka spawitaje ŭ pialonki i pałožanaje ŭ žołabie.
I ŭ hetu chwilinu źjawiłasia z aniełam šmat inšych duchaŭ niabiesnych, jakija sławili Boha i piajali: "Chwała Bohu na wyšynach, a na ziamli supakoj ludziam dobraje woli".
Kali aniely źnikli, pastuchi z achwotaj i paśpiecham pajšli ŭ Betlejem, dzie ŭ stajency znajšli dzicia z Maryjaj i Jazepam - tak jak im skazaŭ aniel. Addaŭšy pakłon, wiarnulisia da swaich stadaŭ, chwalačy Boha za ŭsio, što widzieli i čuli.
A na wośmy dzień pa naradžeńni Božaha dziciaci dali jamu imia Jezus, što panašamu aznačaje Zbaŭca.
Pamiatku prychodu na świet Syna Božaha my abchodzim 25 śniežnia (Božaje Naradžeńnie abo Kalady). Pa kaściołach a poŭnačy abo ranicaj adpraŭlajecca Imša św. zwanaja "Pastyrka", na tuju pamiatku, što ab naradzinach Božaha dziciaci pieršyja byli ŭwiedamleny pastuški i jany pieršyja addali jamu pakłon. Kaladnym časam až da Siamidziesiatnicy (2 tydni pierad zapustami) piajucca pieśni (kaladki) ab nowanarodžanym Dziciaci, ustrajwajucca batlejki, pradstaŭlajučyja naradziny Syna Božaha, prybirajucca jolki i h. d.
Na piaredadni Božaha Naradžeńnia abchodzim Kućciu, h. zn. wiačeru, katoraja nam taksama prypaminaje ab naradžeńni P. Jezusa. Na kućciu kładuć na stoł siena, a na sienie, zasłanym čystym nastolnikam, kladuć apłatki, jakija prypaminajuć P. Jezusa, spawitaha ŭ pialonki i pałožanaha ŭ žolabie na sienie. Kućciu pačynajuć zaŭsiody ad dzialeńnia apłatkami ― usie chatnija dzielacca apłatkam na toj znak, što ŭsie ludzi pamiž saboju braty i što hetaj bratniaj miłaści nawučyŭ nas Chrystus. Takija wiačery chryścijanie adpraŭlali ŭžo ŭ pieršych wiakach chryścijanstwa (Agapy).
U wihiliju ― 24 śniežnia Kaścioł abchodzić pamiatku pieršych našych baćkoŭ Adama i Ewy i hetym choča pakazać, što jak praz pieršaha Adama hrech pryjšou na świet, tak praz druhoha Adama, h. zn. J. Chrysta pryjšło adkupleńnie.
Jolka prybirajecca na pamiatku taho drewa, jakoje było zabaroniena ŭ Rai, na jołcy raźwiešwajucca roznyja cacki i bliskučki na pamiatku tych pladoŭ, praz jakija pajšła zhuba dla ludziej. Ale razam z hetym jolka prypaminaje i toje drewa, na jakim P. Jezus pamior (kryž), kab pakazać, što jak praz drewa my stracili lasku Božuju, tak praz drewa zdabyli jaje.
Dyk našto Syn Božy staŭsia čaławiekam?
Syn Božy staŭsia čaławiekam natoje: 1) kab moh pryblizicca da nas i dać nam prykład, jak my majem žyć na hetym świecie, 2) kab moh jak čaławiek za nas pamierci i hetym nas adkupić.
Syn Božy, staŭšysia čaławiekam, nie pierastaŭ być Boham, ale jašče pryniaŭ dušu i ciela abo inakš kažučy ŭsiu naturu ludzkuju i staŭ sia da nas padobnym čaławiekam. Hetak Syn Božy złučyŭ dźwie natury: boskuju i ludzkuju ŭ adnej Boskaj asobie.
A katoraja heta asoba Najśw. Trojcy ― Syn Božy?
