nael zrazumieŭ, što P. Jezus widzić skrytyja ad woka ludzkoha rečy i ŭskryknuŭ: Rabbi (Wučyciel), ty jość Syn Božy, ty jość karol Izrailski. I adkazaŭ jamu Jezus: Ty wieryš zatym, što ja skazaŭ, što bačyŭ ciabie pad fihawym drewam ― dyk pabačyš bolšyja rečy. Sapraŭdy kažu wam: ubačycie nieba adčynienaje i aniołaŭ Božych, uschodziačych i zychodziačych na Syna čaławiečaha.
Takim čynam mieŭ P. Jezus užo 5 wučniaŭ: Andreja, Jana, Piatra, Filipa i Natanaela (Baŭtramieja). Z imi pajšoŭ Jezus da Halileji i pryjšoŭ da swajho miesta Nazaretu.
Św. Jan Chryściciel, pakazwajučy na Jezusa i haworačy: "Woś Baranak Božy, katory znosić hrachi świetu", prypomniŭ praroctwy i padabienstwy z St. Zakonu, a asabliwa Wialikodnaha barančyka, jakoha Izraelity zabili pierad wychadam z Ehiptu i jakoha krywioj značyli ŭšaki dźwiarej u swaich chatach. Henaja kroŭ baranka ratawała pierwarodnych izrailskich ad śmierci. tak kroŭ Chrystusa mieła wyratawać usio čaławiectwa ad zhuby wiečnaj znosiačy hrachi ŭsich ludziej.
Słowy św. Jana ŭspaminajucca ŭ malitwach, litanijach i kaścielnych. nabaženstwach. Kali kapłan razdaje kamuniju, to źwiarnuŭšysia da narodu i trymajučy ŭ rukach Najśw. Sakrament, kaža: "Ecce Agnus Dei ― Woś Baranak Božy, katory znosić hrachi świetu"...
Wučni, jakich paklikaŭ P. Jezus, pakul što nie prabywali zaŭsiody razam z swaim Wučycielem - jany časta adychodzili da swaich haspadarskich zaniatkaŭ (rybałoŭstwa), a tolki ŭžo poślej pakinuli swaje chaty i sieci i pajšli za Jezusam nazaŭsiody.
Pieršyja wučni, taksama jak i Jezus, byli rodam z Halilei: Piotr i Andrej z Kafarnaum, Jakub i Jan z Betsaidy; idučy ad Jana Chr. u Halileju Jezus zaklikaje jašče dwuch wučniaŭ: Filipa i Natanaela.
§ 12. PIERŠY CUD U KANIE HALILEJSKAJ.
Kali P. Jezus prabywaŭ u Nazarecie, zdaryłasia tak, što susiednim miastečku Kanie adbywałasia wiasielle, na jakoje byŭ prošany Jezus, Matka jahonaja i wučni. (Św. Jozefa ŭžo nia było pry žyćci, jon pamior jašče pierad wychadam P. Jezusa na publičnaje nawučańnie).
Na wiasielli było mnoha haściej, a jak małady byŭ čaławiek niebahaty, dyk nie chapiła wina. Najświaciejšaja Dz. Maryja, bačačy kłopat haspadaroŭ, źwiarnułasia da swajho syna i skazała jamu: Wina nia majuć. Ale Jezus adkazaŭ jej: "Žančyna, mnie pakiń heta. Jašče nie nadyšła maja hadzina".
Najśw. Matka zrazumieła hety adkaz i skazała słuham: Što tolki wam zahadaje, toje i rabiecie.
A stajała tam 6 kamiennych staŭbunoŭ (jak-by wialikich zbankoŭ), z katorych kožny ŭmiaščaŭ pa dwa abo pa try wiadry wady. Jezus skazaŭ słuham: "Napoŭnicie ich wadoju“. I nalili roŭna z bierahami. Tahdy skazaŭ Jezus: "A ciapier začerpcie i zaniasiecie maršałku wiasiella". Jany začerpili i zaniaśli. Kali maršałak paprabawaŭ wady, što stała-
