ŭ domie Symona — dyk pryšła tudy z pachnučym alejkam. Jana schiliłasia da noh Jezusa i, płačučy, abliwała ich swaimi ślaźmi i wycirała ich swaimi wałasami; pry hetym jana caławała nohi Jezusa i namaščała ich alejkam.
Faryzej, bačačy hetaje, padumaŭ sam u sabie ab Jezusie: Kali-b jon byŭ prarok, to wiedaŭ-by, chto i jakaja heta žančyna datykajecca da jaho, bo jana hrešnica.
Jezus, znajučy jaho dumki, źwiarnuŭsia da jaho i skazaŭ: „Symonie, maju tabie niešta skazać". Symon adkazaŭ: „Wučyciel, kažy". Tady Jezus pačaŭ tak hawaryć: „U adnaho čaławieka było dwuch daŭžnikoŭ, adzin byŭ pazyčyŭšy ŭ jaho 500 dynaraŭ[1], a druhi 50. Kali jany nia mieli skul addać, darawaŭ abodwym. Jak tabie zdajecca, katory budzie jaho bolej lubić"?
Symon adkazaŭ: „Mnie zdajecca, što toj, katoramu bolej darawaŭ". Skazaŭ jamu Jezus: „Dobra ty rassudziŭ“ – i źwiarnuŭšysia da žančyny, skazaŭ Symonu: „Ci widziš hetuju žančynu? Ja ŭwajšoŭ u twoj dom i ty nia daŭ mnie wady na nohi, a jana ślaźmi abliła mnie nohi i wałasami wycierła. Ty pacałunku mnie nia daŭ, a jana, jak tolki ja pryjšoŭ, nia pierastaje caławać mnie nohi. Ty haławy maje nie namaściŭ aliwaj, a jana alejkam pachnučym namaściła maje nohi. Dzie-
- ↑ Dynar — kala 1 zł.
