Kali Jezus prachodziŭ miž Samaryjaj i Halilejaj i padyjšoŭ da adnaho miastečka, spatkali jaho 10 prakažanych čaławiek, ale nie padchodzili blizka, a tolki zdalok kryčali: „Jezusie, Wučyciel, zžalsia nad nami".
Jezus, uhledzieŭšy ich, skazaŭ: „Idziecie, pakažeciesia kapłanam". Jany pajšli. I kali jany išli, ačyścilisia ad prakazy. Adzin z ich, jak tolki ŭhledzieŭ, što ŭžo zdaroŭ, wiarnuŭsia nazad, wialikim hołasam sławiačy Boha. I pryjšoŭ jon da Jezusa, upaŭ jamu da noh i dziakawaŭ za ačyščeńnie ad prakazy.
A byŭ jon samaranin.
Jezus skazaŭ: „Ci-ž nia dziesiać ačyščanych, a dzie-ž tyja dziewiać? Niwodzien z ich nie wiarnuŭsia, kab addać Bohu chwału, aproč hetaha čužaziemca"?
I skazaŭ jamu: „Ustań i idzi, wiera twaja ciabia azda rawiła".
Z hetaha bačym, što Jezus vaim boskim sercam adčuŭ ludzkuju niaŭdziačnaść i nawat wyhawarwaje hetu niaŭdziačnaść i kaža, što z dziesiaci azdaroŭlenych tolki adzin wiarnuŭsia padziakawać za takuju wialikuju łasku, jak azdaraŭleńnie ad prakazy i to wiarnuŭsia pahardžany ad usich samaranin. A dzie tyja dziewiać, synoŭ Izraelskaha narodu?
Niaŭdziačnaść pierad Boham ci pierad ludźmi jość wialikaj i — na žal — častaj zahanaj. Ludzi časta zabywajucca padziakawać Bohu za atrymanaje dabro. Heta świedčyć ab niezrazumieńni čaławiekam swaich abawiazkaŭ pierad dabratoju Boha.
Paśla hetaha pryjšoŭ Jezus iznoŭ u Kafarnaum i tut jakraz źbirali padatak na Jeruzalimskuju światyniu. Źbiralniki pryjšli i da wučniaŭ Jezusa i, żwiarnuŭšysia da Piatra, skazali: „Ci was wučyciel nia płacić padatku na Jeruzalimskuju światyniu"? A Piotr adkazaŭ: „A jak-ža“ i pajšoŭ spytacca ŭ Jezusa.
Ale Jezus papieradziŭ jaho i pieršy spytaŭsia: „Symonie, jak ty dumaješ, ad kaho karali biaruć, padatak: ad swaich ci ad čužych"? Symon-Piotr adkazwaje: „Ad čužych". Kaža jamu Jezus: „Značyć, syny wolnyja (ad padatku). Adnak, kab my ich nia zhoršyli, idzi nad mora i zakiń wudu; pieršuju rybu, jakuju złowiš, waźmi, adčyni jej rot, i tam znojdzieš statera (kala 4 zał.), uziaŭšy daj jaho i za mianie i za siabie".
Druhija apostały, widziačy, jak Jezus adrožniŭ spasiarod usich Piatra, pačali spračacca pamiž saboju, chto z ich staršy. P. Jezus spytaŭsia ŭ ich: „Ab čym wy hawaryli"? Ale jany maŭčali. Tahdy Jezus paklikaŭ da siabie ŭsich apostałaŭ i skazaŭ im: „Kali chto choča być pieršym, niachaj budzie apošnim i słuhoju dla ŭsich". A potym uziaŭ dzicia, pastawiŭ
