jaho pasiarod apostałaŭ i skazaŭ: „Sapraŭdy kažu wam: kali wy nie paprawiciesia i nie staniecie jak hetaje dzicia, nia ŭwojdziecie ŭ Waładarstwa Božaje. Chto sam siabie panižyć jak hetaje dzicia, toj budzie staršym u Waładarstwie niabiesnym".
Relihijny padatak na światyniu zapłaciŭ P. Jezus za siabie i za Piatra. Hetym daŭ nam prykład, jak i my majem spaŭniać swaje abawiazki pierad relihijaj i kaściołam. Jezus, kažučy, što karali nie biaruć padatku ad swaich synoŭ, ale ad čužych, chacieŭ nas pawučyć, što jon, jak Syn Božy, jość wolny ad padatku, adnak, kab nia horšyć ludziej, kaža zapłacić padatak i za siabie.
Sprečka pamiž apostałami ab staršynstwie pakazwaje, što apostały mieli ŭsie słabaści ludzkoj natury, asabliwa pierad zychodam na ich Ducha św. Jezus wučyć ich, što toj budzie staršym, chto sam siabie panižyć i staniecca słuhoju dla usich. Hetak Chrystus nawučyŭ ich pakory, bo pakorny toj, chto nia wynosić samoha slabie i nie pahardžaje inšymi. I dla nas heta nawuka, kab i my nie wynosili sami siabie i nia pahardžali našymi bližnimi.
Matki časta prynosili da P. Jezusa swaich dzietak, kab ich bahasławiŭ. Adzin raz Jezus byŭ zmučany, dyk apostały nie chacieli ich dapuścić da Jezusa. Ale Jezus skazaŭ im: „Dazwolcie dzietkam prychodzić da mianie i nie zabaraniajcie im, bo da hetakich naležyć waładarstwa Božaje". I abymaŭ dzietak, kłaŭ im na hałowy ruki swaje i bahasławiŭ ich.
A potym kazaŭ da ludziej: „Chto pryjmaje adno takoje dzicia ŭ imia majo, toj mianie pryjmaje. A chto-b zhoršyŭ adno z hetych małych, katoryja ŭ mianie wierać, dyk lepš jamu było-b, kab młynawy kamień začapili jamu za šyju i kinuli ŭ hłybiniu marskuju.
„Biada świetu dziela zharšeńnia. Bo choć treba, kab zharšeńni pryjšli, ale biada tamu čaławieku, praz jakoha zharšeńni prychodziać.
„I kali ruka twaja abo naha ŭwodzić ciabie ŭ hrech, adatni jaje i kiń ad siabie, bo lepš tabie kalekamu abo krywomu ŭwajści da žyćcia, čym majučy abiedźwie ruki abo nahi, być kinutym u ahoń wiečny. A kali woka twajo ŭwodzić ciabie ŭ hrech, wyrwi jaho i kiń ad siabie, bo lepš tabie z adnym wokam uwajści da žyćcia, čym majučy dwoje wačej, być kinutym u ahnistaje piekła".
„Hladziecie, kab nie pahardžać niwodnym z hetych małych, bo ja wam kažu, što anioły ich u niebie zaŭsiody ahladajuć woblik Ajca majho, katory jość u niebie".
Jezus lubić dzietak za ich niawinnaść i prastadušnaść — i zatym stawić ich ludziam darosłym za prykład. Dzicia bolej za darosłych adčuwaje kryŭdu i niesprawiedliwaść ludzkuju, jano maje mieniej złości i podstupu, jano bolej spahadliwaje da druhich ludziej u ich hory, jano tak-ža nia znaje
