brydoty i sapsućcia hetaha świetu — zatym Chrystus stawić dzicia za prykład druhim i baronić jaho pierad zharšeńniem.
Toj čaławiek, jaki świadoma wiadzie dziaciej da hrechu i robić ich horšymi, zasłužwaje na wialikuju karu Božuju. Usie pawinny dbać ab toje, kab maładoje pakaleńnie wyrasła mocnym fizyčna i duchowa i kab mahło prynieści karyść dla narodu i ŭsiaho čaławiectwa.
A kali chto horšyć ciabie, maładziaž, dyk parwi z im usie znosiny i adkiń ad siabie, bo heta čaławiek niahodny.
Kali Chrystus haworyć ab tym, što treba adsiačy ruku abo wyrwać woke, dyk treba hetyja słowy razumieć u tym sensie, što my pawinny adkidać ad siabie nawat najbolej cennyja rečy, tak jak ruka abo woka, kali jany ŭwodziać nas u hrech.
Ojča naš. Chrystus časta maliŭsia, a molačysia adchodziŭ na asobnaje miesca, kab na adzinocie i ŭ cišynie razmaŭlać z Boham.
Adzin raz, kali P. Jezus končyŭ malicca, padyjšli da jaho wučni i adzin z ich źwiarnuŭsia da jaho z prośbaj: „Panie, nawučy nas malicca".
A jon skazaŭ im: „Wy kali moliciesia, tak hawarecie: Ojča naš, katory jość u niebie, świacisia imia Twajo, pryjdzi waładarstwa Twajo, budź wola Twaja, jak na niebie tak i na ziamli. Chleba našaha štodziennaha daj nam siańnia i adpuści nam hrachi našy, jak i my adpuščajem winawatym našym i nie ŭwadzi nas u pakusu, ale zbaŭ nas ad złoha. Amen".
Hetakuju malitwu padaŭ im Jezus. I nia tolki nawučyŭ ich hetych strojnych słoŭ, ale jašče zahadaŭ im malicca wytrywała, nie padajučy ducham i nie traciačy nadziei. Z hetaj metaj skazaŭ im takuju prypowieść: „Kali chto z was maje pryjaciela i pojdzie da jaho siarod nočy i skaža jamu: Druža, pazyč mnie try bułki chleba, bo woś siabra moj zajšoŭsia da mianie z darohi i nia maju čaho pałažyć pierad im. A toj z chaty adkaža: nia turbuj mianie, užo dźwiery začynieny i dzieci śpiać sa mnoju ŭ paścieli, nia mahu ja ŭstać i dać tabie.
„Kažu wam: kali jon nie ŭstanie i nie daść jamu dziela družby z im, dyk dziela dakučliwaści jaho ústanie i daść jamu skolki prosić.
„I ja wam kažu: prasiecie i budzie wam dadziena, šukajcie i znojdziecie, stukajcie i adčyniać wam. Bo kožny, chto prosić, atrymliwaje, chto šukaje — znachodzić, a tamu, chto stukaje — adčyniać.
„A kali chto paprosić u baćki chleba, to niaŭžo-ž daść jamu kamień, a kali chto paprosić ryby, to niaŭžo padaść jamu wuža?
„Dyk woś — kali wy budučy błahimi, umiejecie dawać
