Jezus uzhlanuŭ na jaho łaskawa i skazaŭ: „Kali chočaš być daskanalnym, idzi, pradaj, što maješ i razdaj na ŭbohich, a budzieš mieć skarb u niebie, a potym prychodź i idzi za mnoju".
Maładzian, pačuŭšy hetyja słowy, adyšoŭ sumny, bo mieŭ jon wialikuju majemaść. A Jezus skazaŭ swaim wučniam: „Sapraŭdy kažu wam, bahatamu ciažka ŭwajści ŭ waładarstwa niabiesnaje. Lahčej wiarbludu praleźci praz dzirku ad ihołki, jak bahatamu ŭwajści ŭ waładarstwa niabiesnaje".
Na hetyja słowy wučni ździwilisia i skazali: „Chto-ž moža zbawicca"? A Jezus, uzhlanuŭšy na ich, skazaŭ: „U ludziej heta niemahčyma, ale ŭ Boha ŭsio mahčyma".
Z Božaj pomačaj možna adarwać swajo serca ad bahaćcia i paświacić siabie słužeńniu Bohu. Tak rabili wlalikija światyja jak napr.: Nikodym, tajny wučań Chrystusa, Jazep z Arymatei, Franciš z Assyžu i šmat inšych, jakija, kinuŭšy bahaćci abo razdaŭšy ich na ŭbohich, pajšli pašyrać waładarstwa Božaje na ziamli.
Adnak bahaćcie było i jość wialikaj pieraškodaj u słužeńni Bohu i pašyrańni Jahonaha waładarstwa. Čaławiek bahaty, jakoha ŭsie dumki kala bahaćcia i majemaści, nia moža ščyra úziacca da spraŭ Božych, bo nia maje času i achwoty. Nia možacie dwum panam służyć: Bohu i mamonie" - kazaŭ Chrystus. A ciapier kaža, što lahčej wiarbludu praleźci praz dzirku ad hołki, jak bahatamu uwajści ŭ waładarstwa niabiesnaje. Heta była tahačasnaja žydoŭskaja prykazka i Jezus jaje paŭtaryŭ u swajej nawucy. A kožnaja narodnaja prykazka maje ŭ sabie šmat žyćciowaj praŭdy.
Wiečnaja naharoda. Symon-Piotr, pačuŭšy radu, jakuju daŭ Chrystus tamu bahatamu maładzianu, spytaŭsia: „Woś my pakinuli usio i pajšli za taboju, što-ž nam budzie (za heta)? Jezus adkazaŭ: Pry kancy świetu, kali Syn čaławiečy prydzie sudzić ludziej — i wy budziecie sudzić dwanaccać Izrailawych pakaleńniaŭ. I kožny, chto-b pakinuŭ dom, abo bratoŭ, abo siaścior, abo baćku, abo matku, abo žonku, abo dziaciej, abo ziamlu dziela Imieni majho, ustoraz atrymaje i zdabudzie žyćcio wiečnaje".
A kab apostały nia dumali, što wiečnaja naharoda ŭ niebie budzie hetak sama wydzielena, jak tut na ziamli, P. Jezus skazaŭ hetakuju prypowieść:
Prypowieść ab rabotnikach u winahradniku. „Waładarstwa niabiesnaje padobnaje da haspadara, jaki wyjšaŭ naranicy najmać rabotnikaŭ rabotnikaŭ u swoj winahradnik. Zhadziŭšysia z rabotnikami pa dynary ŭ dzień, pasłaŭ ich na rabotu ŭ swoj winahradnik. A kali pryjšoŭ kala hadziny treciaj[1], ubačyŭ druhich, što stajali biez raboty na rynku i kaža im: Idziecie i wy ŭ moj winahradnik, a što budzie naležacca — dam wam. Jany pajšli.
- ↑ Treciaja hadzina ŭ Palestynie heta naša dziewiataja rana.
