Старонка:Hołas dušy (1926).pdf/131

licca prad jakoj dušoj nabožnaj! I tyja žalby jznoŭ słužać nowym dokazam Jaho biazdonnaj miłaści. Woś Serca — tak pramowiŭ Jezus da bahasł. Marharyty — woś Serca, što tak ludziej palubiła. A za miłaść tuju tak mała daznaje padziačnaści. Toje, što dahetul ciarpieŭ, mieŭ-by Ja za ništo, kali-b luboŭ ich raŭnaważyła majej miłaści“. Miły, bracie, woś čamu Sercu Jezusa čeść dawać treba, woś čamu treba ŭkrywacisia ŭ Im prad burami drennaha pažadańnia, woś čamu tre’ hareci ahniom afiary na pašyreńnie nawuki ab miłaści Chrystusa: toj miłaści, katoraj krynica Najświaciejšaje Serca.