Старонка:Hołas dušy (1934).pdf/112

Гэта старонка не была вычытаная

Ale śmierć Twaja napaŭniaje serca majo nadziejaj, bo achwiara Twaja „znosić hrachi świetu“. Baranak Božy, dziela majho zbaŭleńnia zabity, zžalsia nada mnoju!


III. ZAKANČEŃNIE.
(Ad Kamunii da kanca. Možna malicca stojačy).

Chrystus u hrobie. Chryste, Wybaŭca moj! Kolki razoŭ pryjmaju Ciabie samoha ŭ Eŭcharystyi, prašu sercam cełym: kab istota błahaja maja nia była hrobam zimnym dla Ciebie! Daj, o Jezu, kab złučajučysia z Taboj u Kamunii, ja pieramianiusia ŭ Ciabie samoha, nabirajučy siły Božaje Twajej. Boža, žywi zaŭsiody ŭ cełaj istocie majej, pranikajučy jaje ciapłom Twajej łaski, ahniom Twa-