abo heta — tady žanockaho rodu, a kali — majo — heto, to imiennik siaredniaho rodu, napr. moj koń, maja chata, majo woka. Hety dom, heta ruka, heto akno. Jość imienniki supolnaho rodu, to značyć takija, što mohuć być i mužč. i žanock. rodu, napr. moj sirotka i maja sirotka, hety wałacuha i heta wałacuha i h. p.
§ 17. Schilanie imiennikaŭ.
Imienniki zmieniajuć swaje kančary wedle prypadkaŭ i ličbaŭ. Heta nazywaicca schilaniem.
Sposabaŭ schilania jość čatyry. Usie jany majuć swaje asobnaści i šmat čaho supolnaho.
Da 1-ho schilania naležać imienniki mužčynskaho rodu z kančarami na suhałosnyja huki i na poǔhałosnyja, j — ŭ i siaredniaho rodu na o, e, abo a, katoraje zamieniaje o ci e, napr. woł, stoł, Maj, roŭ, akno, słonce, woka.
Da 2-ha schilania adnosiacca imienniki žanockaho i mužčynskaho rodu z kančarami na a, napr. matka, doška, ława, sirota, starasta i h. p.
Da 3-ho schilania naležuć imienniki žanockaho rodu — na suhałosnyja huki, napr. reč, pieč, sol.
Da 4-ho schilania adnosiacca nazwani maładiažy, siaredniaho rodu, napr. dzicia, cialo, kurčo, parasio, jahnio, kacianio i h. p.
Prypadkaŭ jość siem:
Imienny adkazywaje na pytani: chto? što?
Zaležny — kaho? čaho?
Dajny — kamu? čamu?
Bierny — kaho? što? (biaru)
Zrobny — kim? čym?
Miejscowy — (pry) kim? čym? dzie?
