Pry miejscowym stawicca pry, ab, na.
Pryimak miž stawicca pry zaležn. abo zrobnym prypadkach, napr. miž ludziej i miž ludźmi.
Pad, nad, za, prad, pa-nad wymahajuć biern. abo zrobn. prypadka, napr. pad stoł, pad stałom, prad Boha — Boham, pa-nad wiosku, pa-nad wioskaj i h. p.
Na wymah. biern. abo miejsc. pryp. napr. na ławie i na ławu.
U — zaležn., biern. i miejsc. pryp. napr. u pana, u chatu, u humnie...
Z wym. zal., biem. i zrobn. pryp. napr. z ruki, z wiarstu, z nažom...
Pa — dajn., biern. i miejsc. napr. pa ruce, pa wadu, pa darozie.
Častki uz, wy, raz, pra, (piera), padobryja da pryimkaŭ — zaŭsiody stajać pry čynnikach i pišucca z imi razam, napr. uzdzieć, wylić, razbić, pierajści i h. d.
§ 39. Złúčnik.
Złučnik jość čaść mowy złučajučaja, abo asobnyja słowy, abo cełyja skazy ŭ adno miejsco.
Najzwyčajniejšyja złučniki hety: i, a, dy, ci, io, ale, dyk, abo.
Aproč hetych jość złučniki pachodnyja, heta značyć formawanyja z inšych čaściaŭ mowy, napr. nawat, zusim, pryhetvm, naproci, tak-samo, choć, može, nichaj, adnak-že, kali, ješče i h. p.
