7. Achwiara Kaina i Abela.
Adam i Ewa mieli mnoha synoŭ i daczok. Starszy syn zwaŭsia Kain, a druhi pa im — Abel. Kain byŭ haspadarom na ralli, a Abel pastuchom awieczak. Abel byŭ dobry, a Kain błahi. Abel mieŭ szmat awieczak, a Kain dabra. Kab padziakować Bohu, szto im tak szancawała, pastawili jany dwa aŭtary i złażyli Bohu swaje achwiary. Abel achwiarawaŭ najlepszych awieczak, a Kain płody z dreŭ i zbożża.
Boh pryniaŭ achwiaru Abela, a Kaina nie, bo nie była z dobraha serca. Tady Kain tak razhniewaŭsia, szto aż na twary zmianiŭsia.
8. Kain zabiwajeć swajho brata Abela.
Boh skazaŭ Kainu: „Czaho ty tak razhniewaŭsia, szto aż na twary zmianiŭsia? Kali budzisz dobra rabić, dyk budzisz mnie miły jak i brat twoj, a kali zrobisz sztokolak złoha, pakaraju“. Ale Kain ni pasłuchaŭsia Boha i ni pirastaŭ hniewacca i zajzdrościć bratu.
Adnaho razu Kain skazaŭ swajmu bratu Abelu: „Pojdzim u pole“. Abel, nispadziwajuczysia niczoha błahoha, pajszoŭ z im. Buduczy użo ŭ poli, Kain raptam kinuŭsia na Abela i abiŭ jaho.
