Старонка:Karotkaja historyja świataja (1914).pdf/58

szto adziewacca. Hlańcie na ptuszki: jany ani siejuć, ani znuć, ani zbirajzć u humny, a Wojciec wasz niabiesny kormić ich. A ciż wy ni ważniej za ich? Pryhledźcisia takża liljam polnym: ni pracujuć ani praduć; adnakża, hawaru wam, ani karol Salamon u wusiej swajej chwale nia byŭ tak pryhoża ŭbrany, jak adna z ich. A kali polnuju trawu, katoraja siahoń-

nia jość, a zaŭtra budzić ukinuta ŭ piecz, Boh tak adziwajeć: to jakża bolsz was, małaj wiery! Dyk ni kłapoćcisia, haworuczy: szto budzim jeść, szto budzim pić abo ŭ szto pryadzienimsia, bo Wojciec wasz niabiesny wiedaić, szto ŭsio heta wam patrebna. Służycie tolki Bohu ŭsim sercam, a ŭsio heta dasca wam“.

Jak konczyŭ nawuczać, dziwilisia ŭsie i hawaryli: „Nikoli jaszcze czaławiek tak ni nawuczaŭ“.