ściołam, a napaśledak żyćcio swajo pałażyŭ, bo jaho ŭkryżawali ŭ Rymie, dzie jon byŭ biskupam.
Chryścian szto raz bolsz i bolsz stawałasia. Pa śmierci św. Piotry nastupnik jaho na biskupstwie Rymskim, św. Linus, byŭ najwyższym pastyram. I z hetaho czasu zaŭsiody tak było, szto biskup Rymski byŭ haławoj Kaścioła i najwyższym pastyram. Zawiecca jon Papieżam abo Wojcam światym, a heta dzila taho, szto jon lubić awieczki Chrystusa, jak baćka swaje dzieci, i szto jon choczyć, kab usie byli ŭ niebie.
40. Uzniasieńnie Pana Jezusa.
U sorak dzion pa swaim Uskraszeńniu Pan Jezus pažagnaŭsia sa swaimi wuczniami. Zasmucilisia jany nadta, szto Pan Jezus pakidaić ich, ale Jon pacieszyŭ ich i pryrok, szto, jak buduć umirać, Sam prydzić zabrać ich duszy ŭ nieba. Abicaŭ im takża, szto za niekolki dzion saszleć na ich Ducha Światoha, a da hetaho kazaŭ im być u Jerazolimie i ni razpaczynać nawuczańnia.
Pośla paszoŭ z imi na Aliŭnuju haru i padniaŭszy ruki pabłahosławiŭ ich, a tady paczaŭ uznasicca ŭ haru na nieba. Doŭha hladzieli wuczni ŭ wierch i, choć Pan Jezus daŭna ŭżo skryŭsia za abłoki, a jany ŭsio ni spuszczali wocz. Aż pakazalisia dwa anioły ŭ biełaj adzieży i skazali im: „Czahoż wy staicia
