I tolki u samym biazdońni niawiery
Iskra nadziei u popiele tleje:
Iskra nadziei, što rana biaz miery
Doli narodnaj dušu razahreje.
Iskra biazwolna pažaryščam stanie,
Až twar schawajuć niabiesnyja zory,
I duch narodny adwažna paŭstanie:
Raŭniaci budzie daliny i bory.
Pierawažna na padstawie hetaha wieršu, jaki badaj najbolš jaskrawa wyražaje adzin z mnohich mamentaŭ duchowych pieražywańniaŭ i sumniwaŭ paeta ŭ sprawie razwiazki problemy wyzwaleńnia narodu, A. Nawina i pazbawiŭ Swajaka wiery ŭ Boha, ab jakim sam Swajak kaža, što jon hetaha Boha „i ŭ piekle šukaŭby“.
Na hetuju duža charakternuju „krytyku“ ab Swajaku Antona Nawiny a pasredna i Sulimy daŭ daskanalny adkaz dawoli pawažny znaŭca biełaruskaj literatury Swietazar, u staćci: „K. Swajak, jak paet relihijny“ („Bieł. Krynica“ № 20, 1926 h.), u jakoj miž inšym čytajem: „Woś-ža ŭ wieršy henym, źjaŭlajučymsia tworam mimalotnaha nastroju, čaho dokazam — wydatna relihijny źmiest usiaho zborniku, — słowy: „u samym biazdońni niawiery“, treba razumieć nie jak niawieru ŭ Boha, a tolki jak niawieru ŭ pomač Božuju, u sprawie wyzwaleńnia Biełarusi, što wyrazna wynikaje sa źmiestu papiarednich štrof wieršu: „nie čakaju z ruk Božaha Daŭcy ŭžo zbaŭleńnia z doli aplawanaj“. „Zbaŭleńnia kaho? — narodu biełaruskaha!“
Treba pamiatać, — piša Świetazar dalej — što momanty sumniwaŭ (miž inšym i relihijnych), spraciwaŭ suproć woli Božaj i h. p. traplajucca čaławieku. Pieśniary narodaŭ pania-
