Старонка:Kryviec Siarhiej.Dubok.djvu/20

19 

Ці ж не так я свой ляночак
Цёрла ітрапала,
Ці ж на маіх белых ручках
Мазалёў замала?

Ці ж не так, як усе людзі,
Я кудзельку прала,
Ці ж замала цёмных ночак
Я недасыпала?

Ці ж не так я аснавала
І красёнцы ткала,
Ці ж не гэтак панажамі
Я пераступала?

Дзе ж, саколік ты мой ясны,
Дзе ж ты, адзавіся,
Паглядзі на маю крыўду,
Прыйдзі заступіся!

Я ж, лянок свой гадаваўшы,
Па табе ўздыхала…
Ах ты, доля, мая доля,
Бадай ты прапала!

Ды няма каму ўступіцца
За маю сястронку,
Лямант, плач яе дзявочы
Паляцеў старонкай.

Яе мілы хоць пачуе
3-за сцяны высокай,
Ды не вернецца так хутка
К сваёй сінявокай.

2*

19