Hrecki Impieratar Kanstantyn Bahranarodny nazywaje Dyhwičoů zdolnymi majstrami ů budawańni łodak i naahuł wodnych sudzion, jakije wywozilisia na prodaž u Hreciju, pa prypiaci i Dniepru.
U X stalećci Turaůskaje kniaźstwo padpadaje pad ułasć Kijewa. Samo saboj z dałučeńniem Turawa da kijeůskaho pasadu, rodawyje dryhwičanskije kniazi ůstupajuć swajo miejsco swajakom wialikaho kniazia kijeůskaho, adnak nie saůsim traciać značeńnie i swoj upłyů na narod. Jakoje značeńnie mieů Turaŭ a wačach kijeůskaho kniazia Waładzimira možna bačyć s taho, što hety wialiki kniaź na Turawie sadžaje staršaho swajho syna Swiatapołka. Swiatapołk trapiůšy ů atmasferu panujučaho niezdawoleńnia chutka pierenimajecca interesami ziamii i pačynaje paturać niezależnickim dumam turaůskich ziemlan. Jon s separatnymi metami wypisywaje na swoj dwor biskupa Rejnberna s Kolberha, dziela šyrennia tut, kontra Kijewu, łacinskaho abradu, dy s pomačču cieścia swajho polskaho karala Bolesława I-ho planuje paůstańnie z metaj dabyć Turaůskamu kniaźstwu poůnuju niezaležnaść. Kali-b zadumanyj Swiatapołkam plan udaůsia, to dawoli ůžo pašyreny biskupam Rejnbernam łacinski abrad, atrymaů-by tut wierch nad uschodnym abradam. Ale Waładzimir ů swoj čas dawiedaůsia ab zamysłach turaůcoů i stłumiů paůstańnie. Biskupa Rejnberha schapiů i pasadziů u turmu, a kontra jaho misyjnaj čynnaści zasnawaů u Turawie katedru hreckaho abradu i absadziů jaje biskupam hrekam.
Adnak separatny kirunak turaůcaů nie zamier. Spuściůsy paů wieku jon iznoů ažywaje ů 1157 hadu. Na hety raz turaůskaje hramadzianstwo uplanawało paůstańnie pry pomačy kniazia Jurja Woładzimirawiča, najbližejšaho daradčyka wialikaho kniazia kijeůskaho. Paůstańnie udałosia. Čyślenny rod kijeůskich kniazioů, kryžowym pachodam, pazwaůsy sabie ů pomač stepnyje plemiony, uźnialisia na turaůcoů i ů 1158 hadu abłažyli Turaů. Akolicy jaho spustošyli i spalili. Turaůlanie ćwiorda wytrymliwali abłohu. Pad kirunkam swajho kniazia jany wykazali mnoha enerhili wajennaj adwahi, hrudzmi atstaiwajučy i krywioj akuplajučy swaju niezaležnaść. Pa prachodzie dziesiaci tydnioů abłohi, pošesć zmieła ůsich koniej u napadajučych i jany atstupilisia.
Z hetaho času interesy Jurja Jarasławiča ješče macniej zwiazalisia z interesami žycharoů, jon, pierakonanyj, što treba čekać nowych napadoů, atprawiůsia pa žyůnaść i wolnicu ů čarnihaůskuju ziamlu, sarhanizawaů umacawańnie i akapywańnie Turawa i pry čarodnym kryżowym pachodzie rodu kijeůskich kniazioů, u 1160 hadu, razbiů ich. Heto pierekanało wialikaho kniazia kijeůskaho, katory ů kancy pryznaje niezaležnaść Turaůskaho Kniazstwa, a Juryj Jarasławič stanowicca protaplastam linii niezależnych turaůskich kniazioů. Pa śmierci Jurja, Turaůskaje kniazstwo razbiłosia na dzwie čaści z dwoma centrami — Turawam i Pinskam. Pieršy ůspamin ab Pinsku my sustračajem pad 1097 hodam. Značeńnie hetaho horadu, s pryčyny jaho tarhowaho pałažeńnia, pamału uzrastało ů uščerb značeńniu Turawa. Turawa-Pinskaje kniazstwo, zwyčajem taho času, pastajanna dzialiłosia na drobnyje udzieły pamiž čyslennymi patomkami Jurja Jarasławiča. Šmat katoryje z ich byli da tej miery drobnyje i biednyje, što im prychodziłosia pastupać na službu da silniejšych susiednich kniazioů. Letapiscy nie nazywajuć nawat ich pa imionach, a wyražajucca ahulna: «Pinskije kniazi», «Turaůskije kniazi». Hetyje Pinska-Turaůskije kniazi wiaduć pastajannaje zmahańnie za swaju niezaležnaść to s kniaziami Čarnihaůskimi, to s Kijeůskimi, to z Halicka-Wałynskimi i ů kancy z Litoůska-Biełaruskimi.
