- 50 -
ДРУГІ МУЗЫКА. Ня ўжо́-ж што. Ў мае́ во́чы заплаці́ў вясно́й за не́йкую здыхля́ціну тры́ццаць рублё́ў, і та́я ўжо́ скарэ́й яго́ панясе́.
СЬЦЕПАН (/да Адо́льфа/). Про́ша-ж, про́ далей, сюды́, дзе бліжэ́й кут і дзе ўсе́ тут.
АДОЛЬФ. Дзя́кую, дзя́кую, вашэці. Про́ша са мной кло́пату не рабі́ць. /Ідзе́ і с усі́мі віта́ецца; Альжбе́ту цалу́е ў руку́, сто́ючы к ей бо́кам і не згіна́ючыся/.
АЛЬЖБЕ́ТА. Про́ша, па́на Адо́льфа, про́ша за стол! Мо́жэ вы́піце гарба́ты і чаго́ заку́сіце? /Да Паўлі́нкі/. Паўл́нка, налі па́ну Быко́ўскаму гарба́ты!
АДОЛЬФ (/садзючы́ся за стол з друго́га канца́ ад музы́каў і заку́рываючы паперо́ску/). А што-ж у васпа́нства до́браго чува́ць?
СЬЦЕПАН (/прыса́джываючыся к сталу́/). Ды што ў нас чува́ць? — Стара́я ба́ба ня хо́чэ здыха́ць, а малада́я за́муж ісьці́.
АДОЛЬФ (/самадаво́льна/). Хе-хе-хе! Стару́ю трэ́ба пшыду́сіць, а маладу́ю пшыму́сіць.
АЛЬЖБЕТА (/да Сьцепа́на/). А ва́ша схадзі́ паглядзі́, ці до́брв прывя́заны конь па́на Быко́ўскаго.
АДОЛЬФ. Не турбу́йцеся. Я яго́ до́бра прывяза́ў.
СЬЦЕПАН. Каха́ненькі, ро́дненькі, хоць і пры-
