- 57 -
як, вось так! То на пра́ва, то на ле́ва. Раз, два, тры! То туды́, то сюды́, но́жка ў но́жку, раз, два, тры!
ПАЎЛІ́НКА (/вырыва́ючыся/). Не, такі́ нічо́га ня вы́йдзе. Ня ке́мкая я да наву́кі.
АДОЛЬФ (/са́дзючы Паўлі́нку/). Гэ́та то́лькі тру́дна пе́ршы раз, а по́сьле по́йдзе ўсё́ гла́дка, як пу́гай вы́смаліць! /Хо́дзе па ха́це, маха́ючы каля́ тва́ру ху́стачкай. Пранці́сь, Аґа́та і Сьцепа́н садзя́цаа за стол; Альжбе́та падае́ ім гарба́ту/.
ПРАНЦІСЬ (/заку́рываючы лю́льку з Сьцепа́нам/). Со́бственно, па́не добрудзе́ю, кабы́ла заблудзі́ла і праз то́е тро́хі спазні́ліся. А́ле гэ́та ґлу́пство, ґлу́пство! Ешчэ́ паро́й бу́дзе, вось-цо-да.
АҐАТА. Яко́е чо́рта заблудзі́ла! Паку́ль аб'е́хаў, тудэ́ма-сюдэ́ма, ўсю ако́ліцу, як пагарэ́лец, дык і по́ўнач чуць не агарну́ла. Тудэ́ма-сюдэ́ма, ўсё́ га́ры тэй сабе́ шука́ў.
ПРАНЦІСЬ. Ты, ба́ба, со́бственно, маўчы́, вось-цо-да! Ты нічо́га ніко́лі ня ке́міш, а я ма́ю ро́зум спры́тны. Я па́не добрудзе́ю, Барнашо́ў, Барнашо́ў, дзе пашо́ў, там і прашо́ў. /Да гасьце́й/. А вы, маладзічкі́, не зважа́йце, вось-цо-да, ды танцу́йце, па́не добрудзе́ю, паку́ль казіцец ня ўбі́ўся ў но́гі.
