- 60 -
Хто пале́зе, бу́дзе бі́ты!
СЬЦЕПАН (/як сьці́хла гульня́/). Бра́во, бра́во, пан А́дольф! Скла́дзен да та́нцаў, як, не раўну́ючы, закрыстыя́н да ружа́нцаў.
ПРАНЦІСЬ (/паця́гіваючы с фля́шкі/). Ґлу́пство, ґлу́пство, вось-цо-да! Со́бственно, хоць у кішані́ пу́ста, за то́е но́гі сы́пюць гу́ста. Каб яму́ ешчэ́ ды мой ро́зум растро́пны, дык зусі́м было́-б до́бра, па́не добрудзе́ю.
АҐАТА. Кінь ты ўжо́, тудэ́ма-сюдэ́ма, пля́ўзгаць, як лата́к у млы́не! Гуля́ць — неха́й гуля́ючь; ты сваі́мі качэ́ргамі так не патра́піш.
АЛЬЖБЕТА (/да Пранціся́/). Мо́жэ-б чаго́, сва́тка закусі́лі?
ПРАНЦІСЬ. Ґлу́пство, вось-цо-да! Со́бственно, закушу́, закушу́. /Да гасьце́й/. А вы, па́не добрудзе́ю, забаўля́йцеся, паку́ль гаспада́р вон с ха́ты ня го́не, вось-цо-да.
ПАЎЛІНКА (/да Адо́льфа/). Можэ́, пан Адо́льф спяіцё́ нам што ко́лечы? Я чу́ла, што ве́льмі пе́кны го́лас ма́еце.
АДОЛЬФ (/астана́ўліваючыся/). Э-э! які́ там пе́кны! Ось так сабе́! Кане́шне, ле́пшы, як у другі́х.
КО́ЛЬКІ ГАЛАСО́Ў. Дык про́ша сьпець. Мы ўсе́ про́-
