Старонка:Kupalle (1930).pdf/10

Гэта старонка была вычытаная

DZIEJA II.

Bierah raki. Bierahinia čakaje Swarožyka.

Źjawa 1.

Bierahinia — Pryjdzi, o moj miły! Tak sum-
[na čakaju
Twajho ja źjaŭleńnia. Ahniom ja pałaju
Tajomnaj lubowi. Pryjdzi, o moj miły!
Wun, zorka na niebie užo zaświaciła,
I chmarki spraŭlajuć apošnija huli,
I kwietki-lalejki daŭno ŭžo pasnuli:
Pryjdzi, o moj miły! Bo sercam ja čuju,
Jak pani hatowić nam biadu niemałuju.

(Swarožyk źjaŭlajecca)

Moj luby, moj miły! Tak sumna čakaju
Twajho ja źjaŭleńnia —

Swarožyk — Ahniom ja pałaju…
O, dumki biazsonnaj majej, ty bahinia,
Žurba nieadhadna, Duša — twajo imia,
Taboj ja žywu, da Ciabie uzdychaju,
Ad žurby niaznanaj ja miejsca nia maju,
Moj duch hdzieś paniossia ŭ fantazji krai-
[nie,
Tam Krali šukaje, ad žałaści hinie.

Aboje razam — Uspływi miesiac jasny
Nad ziamielkaj harotnaj,
Daj światło žurbie našaj
Da žyćcia nieachwotnaj.