NA PAPIALEC.
I.
Heta kaža Pan: naviarnieciesia da mianie ŭsim sercam svaim u poście, u płačy i ŭ žali. I raździrajcie sercy vašy, a nie adzieńnie vaša i naviarnieciesia da Pana Boha vašaha, bo jon łaskavy i miłaserny, ciarplivy i vialikaha miłaserdzia i vyšejšy nad złościaj. Chto viedaje, kali vierniecca i adpuścić, i pakinie pa sabie bahasłavienstva, stałuju i mokruju achviaru Panu Bohu vašamu?
Trubiecie ŭ trubu na Syonie, paśviačajcie post, śklikajcie zbor, źbirajcie narod, paśviačajcie Kaścioł, źbirajcie starcaŭ, źbirajcie małych i tych, što kormiacca hrudźmi. Niachaj vyjdzie zaručany z śviatlicy svajej, a zaručnica z pakoju svajho. Miž prysienkam i aŭtarom buduć płakać śviatary, słuhi Pana, i kazać: daruj Panie, daruj narodu tvajmu i nie addavaj spadčyny svajej na ździek, kab panavali nad jeju pahancy. Našto-ž majuć havaryć miž narodami: dzie-ž Boh ich?
Zžaliŭsia Pan nad ziamloju svajeju i daravaŭ narodu svajmu. I adkazaŭ Pan i skazaŭ narodu svajmu: voś ja pašlu vam zboža, i vina, i alivy i budziecie syty imi; i nia dam vas bolej na ździek pamiž narodami, kaža ŭsiomahutny Pan.
(Joel 2, 12—19).
