NA DZIEŃ ŚV. JOZEFA.
I.
Miły Bohu i ludziam, pamiać katoraha bahasłaŭlena. Učyniŭ jaho padobnym da śviatych u chvale i ŭźvialičyŭ jaho na strach vorahaŭ i jaho słavami łahodziŭ niaščaści. Prasłaviŭ jaho prad voblikam karaloŭ i daŭ jamu zahady prad narodam svaim i akazaŭ jamu słavu svaju. Učyniŭ jaho śviatym u viery i hodnaści i vybraŭ jaho z usich ludziej. Bo słuchaŭ jaho, i hołasu jahonaha, i ŭvioŭ jaho ŭ vobłak. I daŭ jamu asabista prykazańni, i zakon žyćcia, i navuki.
(Mudr. Syr. 45, 1—6).
II.
Kali matka Jezusa była pašlubavana z Jozefam, prad tym jak jany zyjšlisia, akazałasia, što mieła jana ŭ łonie ad Ducha Sviatoha. Jozef-ža, muž jaje, budučy spraviadlivym i, nia chočačy jaje źniasłavić, chacieŭ tajkom pakinuć jaje. Ale kali jon heta dumaŭ, voś anioł Pana źjaviŭsia jamu ŭ śnie i skazaŭ: Jozefie, Synie Davida, nia bojsia pryniać žonki svajej, Maryi, bo što ŭ jej začałosia, jość ad Ducha Sviatoha. I rodzić Syna i dasi jamu imia Jezus, bo jon zbavić narod svoj ad hrachoŭ jaho.
(Mat. 1, 18—21).
