sama im adčyniłasia. I vyjšaŭšy prajšli adnu vulicu i zaraz-ža anioł pakinuŭ jaho. A Piotr, apomniŭšysia, skazaŭ: ciapier sapraŭdy viedaju, što Pan pasłaŭ svajho anioła i vyrvaŭ mianie z ruki Herada i z usiaho čakańnia žydoŭskaha narodu.
(Ap. Dz. 12, 1—11).
II.
U heny čas pryjšoŭ Jezus u kraj Cezarei Filipavaj i pytaŭsia svaich vučniaŭ, kažučy: za kaho majuć ludzi Syna Čałaviečaha? Jany-ž skazali: adny za Jana Chryściciela, druhija za Ilju, a inšyja za Jeremija, abo za adnaho z prarokaŭ. Pytaje ich Jezus: a vy, za kaho mianie majecie? Adkazvajučy Symon Piotr havaryŭ: Ty jość Chrystus, Syn Boha žyvoha. A Jezus adkazvajučy moviŭ da jaho: bahasłaŭleny ty, Symonie, syn Janaŭ, bo cieła i kroŭ nie adkryli tabie, ale Ajciec moj, katory jość u niebie. I ja tabie kažu, što ty jość Piotr (skała) i na hetaj skale zbuduju Kaścioł moj i siły piekła nie pieramohuć jaho. I tabie dam klučy vaładarstva niabiesnaha. I štokolečy źviažaš na ziamli, budzie źviazana i ŭ niebie, i štokolečy raźviažaš na ziamli, budzie razviazana i ŭ niebie.
(Mat. 16, 13—19).
