NA DZIEŃ ŚV. JOZAFATA.
I.
Braty, kožny najvyšejšy śviatar z ludziej uziaty, stavicca dla ludziej u tych spravach, jakija adnosiacca da Boha, kab achviaravaŭ dary i achviary za hrachi i kab moh spahadać tym, katoryja nia viedajuć i błudziać, bo i sam abstaŭleny słabaściaj; i dziela hetaha pavinien składać achviaru za hrachi: jak za narod, tak-ža i za samoha siabie. I nichto nie biare dla siabie hetaj hodnaści, adno toj, katory paklikany Boham, jak Aaron. Tak i Chrystus nia sam sabie prysvoiŭ hodnaść być najvyšejšym śviatarom, ale toj, katory skazaŭ da jaho: „Ty jość Syn moj, ja siańnia radziŭ ciabie“. Tak i na inšym miescy kaža: „ty jość śviatar na vieki pavodle abradu Melchizedecha“.
(Žyd. 5, 1—6).
II.
U heny čas skazaŭ Jezus faryzejam: ja jość dobry pastyr. Dobry pastyr žyćcio svajo kładzie za aviečki svaje. A najmit i katory nia jość pastyram i katoraha aviečki nie svaje, kali vidzić nadychodziačaha vaŭka, kidaje aviečki i ŭciakaje, a voŭk chvataje i razhaniaje aviečki, najmit-ža
