Гэта старонка была вычытаная
І ложак наш, у холадзе застылы,
На ўсю сцяну стаіць, як саркафаг,
І слой густы драбнюсенькага пылу
Спакойненька паслаўся ў галавах.
Курэў так-сяк агоньчык цьмяны быту,
Ды час прайшоў, агоньчык наш пагас.
Яшчэ этап вандроўніцтва пазбыты,
І кончыўся часовы наш папас.
Чакае нас у роднай Беларусі
Разбураны ды мілы наш куток.
Ачуньвай-жа, мой добры друг Маруся -
І родны край і дом наш недалёк.
27/XII — 1944 г.
