šych hramadaŭ-plamieńniaŭ, rasparadkawanaja ŭ sabie pawodle swaich ci na’t i čužych zakonaŭ, jakaja adkazwaje, prynamsia ŭ ahulnych narysach, swajej roli ŭ čaławiectwie j padziejach narodaŭ. Adneju z nieabchodnych prymietaŭ i na’t mahčymaść ździejśnić swaju metu — heta swaja apryčonaja mowa, rodnaje piśmienstwa j sobski abyčaj[1]. I jon dalej i inšyja kažuć, zaŭsiody padkreśliwajučy, što pieršaradnaju ŭmowaju mahčymaści žyćcia narodu — heta ździejśnieńnie swaje misii. Kožny narod pawodle swajho nachiłu j charaktaru pryrodnaha supolna z inšymi pawinien imknucca da razwoju hramadzkaści sobskaje j suświetnaje, da postupu ŭ aświecie j swabody. Dziela mahčymaści dziejańnia hetkaha treba, kab narod byŭ haspadarom niezaležnym swaje woli, kab mieŭ swoj sobski ŭrad, kirawaŭsia swaimi a nia čužymi zahadami, treba, kab u sobskaj dziaržawie pakazaŭ siabie.
Kolki my bačym prajawaŭ, staron u žyćci adnaho tolki čaławieka! Biaźmiežny ich lik, henych prajawaŭ dziejnaści žywoje sucelnaści, adčyniajecca pierad narodam, jašče wialikšaje bahaćcie roznakalornych źjawaŭ było j budzie ŭ žyćci suświetu.
- ↑ „Što takoje narod i mahčymaść jahonaha istnawannia“.
