henyja wyniatki, rola mowy była j budzie wialičeznaju ŭ padziejach narodaŭ. Istnuje naturalnaje imknieńnie ŭkupicca ŭsim siabram zhurtawańnia-narodu, adharadzicca ad inšych wopratkaju sobskaje mowy. Jana zmałku baronić ad dziejańnia čužych dušy dumak, dziakujučy jej ździejśniajecca swajactwa ich u ludziej dalokich i krywioju čužych.
Dziaržaŭnaść swaja samastojnaja, palityčnaja niezaležnaść wielmi pamahajuć dziela stulniejšaje łučnaści narodu, asabliwa daloka ad siaarodkaŭ adnastajnych, dzie znosiny častyja z čužymi narodami, dzie jość niebiaśpieka adčužańnia. Dziaržawa wyklikaje, dziakujučy samoj sabie, šmat nowych mamentaŭ, pamahajučych da počawu supolnaty. Sobskaja administracyja, sudawodztwa, zakonadaŭstwa, apryčony skarb, wajarstwa, usieńkaja wahromnistaja mašyna siańniašniaje dziaržawy, kali ŭsia ŭłada abo na miescy, abo prynamsia šyrokaje ŭčaśnictwa praz demakratyčnyja ŭstanowy — dajuć mahčymaść pahłybić prymiety supolnyja. Bačym znoŭ z Litwy, što pry sobskaj dziaržawie šlach da idealnaje jednaty narodu karacieje ŭ mnoha razoŭ. Narod idzie tutaka biez zaminak, biez pierapynkaŭ nijakich da mety, kali absalutna ŭsieńki budzie świedamy, kali ab kožnym z jahonych pradstaŭnikoŭ možna budzie kazać jak ab čast-
