cy narodu, a nie nacyjanalnaści. Kali ŭsie narody ździejśniać henuju metu, tady ščeznuć wojny krywawyja dziaržawaŭ za waładańnie hetkimi ci inšymi krajami, bo tady narod kožny budzie dziaržawaju j nawywarat. Tady ščeznuć miežy palityčnyja, mytnyja. Narodam zachopnictwa čužoje j dalokaje niepatrebnaje. Prydzie tady para bratniaści čaławiectwa. A ŭsieńka praz narody, ničoha nad imi ci pobač ich.
Dziela uciełaiščańnia adnača taje świetazarnaje budučyny treba, kab narod byŭ świedamym, kab hušča narodnaja nia była biazdziejnaju. Treba, kab usieńkija adzinki, ci prynamsia ŭ wahromnistaj bolšaści, zachapilisia pačućciom kachańnia. Adnačasna heta j dziela pedahahičnaści hetkaha šlachu. Nialohki jon, wostryja kamieńni režuć nohi, niespahadnaść, woražaść dušać adusiul, ździeki, hruhanowy homan čmuciać halawu j serca. Treba wialikaje strymliwaści znača. A skul jaje ŭziać? Z taje-ž adzinaje niawyščuknaje krynicy — baćkaŭščyny. Woś dzie adna z cudoŭnych prajawaŭ žyćcia: wynik pryčynaju, a pryčyna wynikam adnačasna. A heta dziela taho, što jnakšaja badzioraść, inšyja wonutrnyja adnosiny čaławieka świedamaha siabry narodu a niaświedamaha. Świedamamu šlach — zmahańnie lahčejšaje, jon nat’ nia bačyć jahonaje žorstkaści, duša jaho wypieradziła j
