Гэта старонка была вычытаная
Новы гоман наўсцяж,
Замест „мой“ громка „наш“
Вылятае з калгасных шчаслівых грудзей.
Знята ўлада зямлі — векавечны прыгон,
Што пракляццем лажыўся на нас.
Бляск фальшывы навекі пагас.
Я вітаю вялікі, шырокі разгон
Нашых дзён маладых,
Гоман творчасці іх.
Дык ярчэй-жа гары, сонца радасных дзён!
1933 г.
|}
