Гэта старонка не была вычытаная
Адчуў дзівосны храм —
Злучэнне блеску, плям,
Дзе ўсё дрыжыць, звініць, напеўным звонам.
І колькі з‘яў і чар
У памяці захована з былога!
Дзяцінства ясных мар
Прывабны скарб і дар,
Як першая ў жыццё мая дарога.
Хоць след пуцін маіх
Засыпан там ужо даўно вятрамі,
Я бачу, як жывых,
Мне блізкіх, дарагіх,
Замучаных панамі і царамі.
Дзяцінства сны мае
І вобразы пад нёманаўскім сонцам!
Як часта паўстае
І вабіць і пяе
Акорд, адспеваны і злучаны з бясконцым!
∗ ∗
∗ |
Прайшоў час немалы,
К нам светлыя заглянулі дзянніцы,
А там, у бок сулы,
Драпежныя арлы
Дзюб звесілі ў панурай таямніцы.
