І ці адна ты? Божжа матка!
І заступі нас і укрый.
Няма сям’і і няма хаткі,
Няма ні брата, ні сястры,
Каб з горам цяжкім не хадзілі,
Не катаваліся ў турме
Або ў далёкай старане
Ў брытанскіх, гальскіх легіёнах
Не мардаваліся… Нероне,
220 Нероне люты! Божы суд,
Праўдзівы суд, неспадзяваны,
Цябе асудзіць. Прыплывуць
І прыляцяць у славе-цвеце
Святыя мучанікі, дзеці
Волі святой. Каля адра
Каля смяротнага ў кайданах
Падыдуць і табе даруюць:
Яны браты і хрысціяне,
А ты сабака! людаед!
230 Сшалелы дэспат!
VI
Аж кішыць
Нявольнікаў у Сіракузах
Па лёхах, турмах. А Мядуза
Ў шынку п’янюсенькая спіць.
Вось-вось прахопіцца… і потам
І кроўю вашаю, дэспоты,
Пахмелле справіць.
Скрозь шукала
Сыночка маці, не знайшла…
240 І ў Сіракузы паплыла.
Ды там яго ужо ў кайданах
Знайшла, пакутная, ў турме.
Не дапусцілі паглядзець,
І мусіла яна сядзець
Каля астрога і чакаць,
Як бога з неба выглядаць
Свайго сына: аж покі то
Яго ў кайданах павядуць
Брук падмятаць.
