Гэта старонка не была вычытаная
А лясьнік, стоючы у кустох, усё гэта бачыў і чуў.
— Ну, Ганна! Цяпер ты у мяне будзеш крыху мякчейша і ня будзеш так высока задзіраць нос, калі табе хоць трохі шкода бацькі. — Так думаў стоючы малады лясьнік. Давольны і вясёлы, шмыгануў ён ў загуменьне і вышоў у поле з другога канца села.
