Гэта старонка не была вычытаная
Ni adzin szeptaŭ susiēd:
Szto ŭ-Mikity Boha niet.
Janȳ to ŭżō i zhadali!
Pohladzīm szto byłō dalij.
∗ ∗
∗ |
Jak my ŭżō toja skazali,
U Mikity wieprāk byŭ:
Jon jahō jak moh bludzīŭ,
Sztob tolka post pierabȳć.
Mikita nasz nia byŭ łasy,
Żōnkaż lubiła kiebasy;
A czort za żōnkaj chadzīŭ!
Jak naczāŭ jejē durȳć!
Wot tak, tak, aszałamīŭ:
Szto, u post swinkā zabiła —
Abskrabłā i absmaliła —
Użō kiełbās narabiła —
Muż paszōŭ wodki pryniēść
Ad arandarki ciszkōm:
I chacieli użō jeść:
Aż tut, nia byłō na czōm.
Niaczyścik, znaisz, nia spaŭ!
