Гэта старонка не была вычытаная
A na pieczy, czort prachwōst,
Uziaŭszy u zuby chwost,
Patūl szczoki nadymaŭ:
Aż, jak na dudziē zajhrāŭ.
A pośle, zachachatāŭ,
Prȳhnuŭ na stoŭp, daj prapāŭ!
Mikīcicha, da mużā!
Czuć szto niaŭchopić nażā!!
— „Jakijeż czerci u nas?
Ni harełki! ni kiełbās!
Chto naszu świninu zjeŭ!?
Hdzie ty harełku padziēŭ?!
Pastoj sabaka! pastōj!“
Chrop! pa szczacē — pa druhōj!
„Majā ciarpiēr, majā ŭłaść!!“
Jak nie naczniēć jahō klaść:
„Kab ty skroś ziamlu prapāŭ!
„Astatnij raz paziewāŭ!…
„Utū! niaczystaja twar!
„Pahanyj Baszkīr, Tatār!!
„A sztob ty zdoch! sztob aślīz!!
„Kab ty zharēŭ! sztob pawīs!!!“
